مجله دلتا

برای رسیدن به این تنگه خارق‌العاده، باید سفری ماجراجویانه و هیجان‌انگیز را آغاز کنید و رهسپار استان فارس شوید تا در نزدیکی شهر تماشایی داراب، این تنگه زیبا و اسرارآمیز را ببیند. با ما در مجله دلتا همراه باشید تا با تنگه رغز در استان فارس آشنا شوید.

تنگه رغز در استان فارس

تنگه رغز، عروس تنگه‌های ایران، جایی است که آب و سنگ در برخوردی هزاران ساله انواع جلوه‌‌های زیبای معماری طبیعت را ایجاد کرده‌ا‌ند. هر آبشار یا آبگیر با دیگری متفاوت است و هرکدام زیبایی خاص خود را دارد. دیواره‌‌های بزرگ و عظیم رغز، در طول مسیر گاه سر به هم آورده‌ا‌ند و یک غار را تداعی می‌کنند و گاه از هم فاصله می‌گیرند و محوطه‌ای زیبا را می‌سازند. صدای دلنشین آبشار، فرود و صعود‌های زیبا، شنا در میان حوضچه‌‌های زلال و دیدن ماهی‌‌های زیبای قزل آلا، همه و همه از جمله لحظات جذاب و به‌یادماندنی حضور در تنگه زیبای ‌رغز است.

چرا این تنگه رغز نام دارد؟

رغز به‌معنای راه بکر و لغزنده است. گرچه این نام در بین کوه‌نوردان و طبیعت‌دوستان ایران است، ولی مردمان محلی به آن تنگه رودخیز می‌گویند که آبی به زلالی اشک چشم دارد.

تنگه رغز کجاست؟

تنگه رغز داراب یا دره رغز در بخش فسارود، در ۳۰ کیلومتری شمال‌غربی شهر داراب و در نزدیکی روستای رغز قرار دارد. این روستا یکی از مناطق بکر طبیعت‌گردی ایران است. این تنگه در منطقه‌ای بنام حسن آباد، در جنوب شرقی استان فارس که از شمال به شهرستان‌های نی‌ریز و استهبان، از غرب به شهرستان فسا، از جنوب به شهرستان لار و زرین دشت و از شرق به استان هرمزگان محدود می‌شود.

پیمایش تنگه رغز

برای رسیدن به منطقه رغز، دو مسیر پیمایش وجود دارد. یکی با حدود چهار ساعت کوهپیمایی و مسیر دیگری که حدود دو ساعت با خودرو و حدود دو ساعت کوهپیمایی دارد.

این منطقه را جنگل‌های زیبای راش و افرا، پوشش گیاهی فوق‌العاده جذاب، دشت‌ گل‌ها، سکونتگاه‌های منحصربه‌فرد و زندگی روستایی و مناظر چشم‌نواز تشکیل داده‌ است. با ما در مجله دلتا همراه باشید تا با شکردشت در تالش آشنا شوید.

شکردشت در تالش

به‌دلیل ارتفاع زیاد این منطقه از سطح دریا، توده‌ابرها در ارتفاعات سرسبز آن شکل می‌گیرد و هنگام قدم‌زدن و رانندگی در شکردشت احساس می‌کنید در حال حرکت روی ابرها هستید. دشت شقایق‌های تالش نیز از زیباترین اتفاقات این منطقه به شمار می‌رود که با خلق منظره‌ای زیبا، هوش از سر هر بیننده‌ای می‌برد.

شکردشت کجاست؟

ییلاق شکردشت تالش در مرکز کوه‌های تالش، در ۲۹ کیلومتری شهر تالش، ۱۳۰ کیلومتری شهر رشت و حد فاصل استان‌های گیلان و اردبیل واقع شده است و در نزدیکی ییلاق‌ معروف سوباتان قرار دارد.

معرفی شکردشت تالش

شکردشت که به شکردشت سوباتان نیز شهرت دارد، یکی از جذاب‌ترین مقاصد طبیعت‌گردی و جاذبه‌های دیدنی استان گیلان است. از این منطقه در گذشته به‌عنوان ییلاق پادشاهان استفاده می‌شد و با توجه به حاصلخیزی خاک و آب‌وهوای مطبوع، برای پرورش محصولات مناسب بوده است و به همین دلیل به آن شکردشت می‌گویند. این منطقه در زمان‌های دور زیر سطح دریا قرار داشت و به مرور که دریا عقب‌نشینی می‌کند، کوهستان و جلگه سرسبز تالش به وجود می‌آید و سکونتگاه‌ها از کوهستان به‌طرف جلگه‌ منتقل می‌شود. از ویژگی‌های شکردشت، نزدیکی به جنگل است؛ هرچند که پراکندگی کلبه‌ها، وجود دشت‌های شقایق و طبیعت ییلاق شکردشت نیز در نوع خود جذاب به نظر می‌رسند.

بهترین زمان سفر به ییلاق شکردشت

منطقه شکردشت در هر فصل از سال، چشم‌اندازی فوق‌العاده پیدا می‌کند که در نوع خود کم‌نظیر است و به همین دلیل به آن لقب «عروس تالش» را داده‌اند.

شاید عجیب به نظر برسد، ولی تعدادی از گورستان‌‌‌ها به‌دلیل ویژگی‌های خاص در فهرست مکان‌های مورد علاقه گردشگران قرار دارند. امروز در مجله دلتا شما را با شادترین گورستان در جهان آشنا می‌کنیم. این گورستان عجیب در روستایی از رومانی ساخته شده است.

شادترین گورستان در جهان

اهالی روستای ساپانتا در رومانی با لحنی طنزآمیز به استقبال مردگان می‌روند. این موضوع از نقاشی‌های رنگارنگ در قبرستان محلی‌شان و نیز نوشته‌ها و اشعار طنزی که روی سنگ قبر مردگان وجود دارد، مشخص است.

برخلاف سایر گورستان‌ها سنگ قبرهای ساپانتا خاکستری نیستند، بلکه هرکدام با طرحی شاد و جذاب تزئین شده‌اند و محیط گورستان را بسیار شاد و جذاب کرده‌اند. همچنین منبت‌کاری روی سنگ قبرها واقعا جذاب است. هر یک از این علامت‌های عمودی از جنس چوب ساخته شده‌اند و رویه آن‌ها برای محافظت از باران با روکش فلزی نازکی پوشانده شده است.

نکته قابل‌توجه اینکه رنگ زمینه کلیه علامت‌ها آبی است و طرح‌های روی آن نیز شکل‌‌های متنوعی از گل‌ها است. تزئین‌های علامت‌ها به رنگ‌های شاد باعث ایجاد ترکیبی شاد و زیبا در محیط گورستان شده است. البته علاوه بر این تزئین‌‌های زیبا روی علامت‌های صلیبی، نقاشی‌های زیبایی مرتبط با شغل متوفی نیز روی علامت نقش بسته است. ولی نکته جالب‌تر مربوط به شعرهایی است که بازماندگان در پایین عکس در مورد متوفی نوشته‌اند. این شعرها جنبه طنز دارند.

بنابراین، اگر فردی در روستای ساپانتا فوت کند سهم او یک سنگ قبر آبی و رنگارنگ در قبرستان مری است که روی آن نامش نوشته شده است. روی آن نقاشی‌ با شعری طنزگونه که شغلش یا نحوه مرگش را نشان دهد، کشیده می‌شود.

ساپانتا در نزدیکی مرز رومانی با اوکراین و ۵۸۰ کیلومتری بخارست قرار دارد. در جوار ساپانتا هشت کلیسای چوبی نیز قرار دارند که در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده‌اند.

با مجله دلتا همراه شوید تا با داستان الاغ های پیژامه پوش در فرانسه و فلسفه‌ به وجود آمدن این پیژامه‌ها بیشتر آشنا شوید.

مکانی ایده‌آل برای گردشگری

رئا جزیره‌ای در فرانسه (در سواحل غربی فرانسه در نزدیکی لاروشل) و یکی از محبوب‌ترین مقاصد گردشگری این کشور است که به داشتن سواحل شنی، آب‌های خنک و نسیم ملایم شهرت دارد و برای خانواده‌ها و گردشگران مکانی ایده‌آل به حساب می‌آید. یکی دیگر از جاذبه‌های اصلی گردشگری این منطقه، الاغ‌های آن است!

الاغ های پیژامه پوش در فرانسه

الاغ‌های این جزیره الاغی از نژاد معمولی نیستند. آن‌ها به نژاد الاغ‌های پواتو تعلق دارند. در اصل این‌ها الاغ‌های منطقه‌ پواتو در فرانسه هستند و جزو بزرگ‌ترین نژاد‌ الاغ‌ها محسوب می‌شوند. این الا‌غ‌ها به دلیل هیکل بزرگی که دارند، بیشتر به جای قاطر در صنعت نمک این جزیره مورد استفاده قرار می‌گیرند. بارزترین ویژگی الاغ‌های پواتو، جدا از اندازه و بزرگی آن‌ها، موهای بسیار بلند آن‌ها است که به آن «کانادت» می‌گویند. این موهای بلند مانند رشته‌های نامرتب از بدن این الاغ‌ها آویزان است و باعث می‌شود هیکل بزرگ آن‌ها بیشتر به چشم بیاید.

به دلیل اندازه‌ بزرگ و قدرت زیاد، الاغ‌های پواتو در شورآب‌زارهای شرانت ماریتیم (Charente Maritime) و میادین بزرگ به کار گرفته می‌شدند. در این شورآب‌زارها نیش پشه‌ها و دیگر حشرات برای الاغ‌ها مشکل ایجاد می‌کردند. به منظور حفاظت از پاهای این الاغ‌ها از نیش پشه‌ها و حشرات دیگر، صاحبان آن‌ها هر روز قبل از این که الاغ‌ها سر کار بروند، به آن‌ها شلوارهایی خاص می‌پوشاندند. شلوارها از جنس پرده‌های قدیمی قرمز چهارخانه یا خاکستری راه‌راه به نام «Anes en Culotte» یا «الاغ در زیرشلواری» دوخته می‌شدند. پارچه شلوارهای این پیژامه‌ها جنسی خاص دارد و طرح آن معمولا راه‌راه است.

الاغ‌های این جزیره دیگر در نمک‌زارها کار نمی‌کنند اما سنت پوشیدن این شلوارها تا به امروز ادامه دارد و بیشتر به منظور جذب گردشگر این کار را انجام می‌دهند.

به جرات می‌توان گفت کوه‌های مریخی چابهار یکی از مواهب طبیعی منحصربه‌فرد ایران است و مشابه آن را در کمتر جایی از دنیا می‌توان پیدا کرد، مگر در سیاره‌ای دیگر همچون مریخ! با ما در مجله دلتا همراه باشید تا با کوه های مریخی در چابهار آشنا شوید.

کوه های مریخی در چابهار

کوه‌ های مریخی چابهار که با نام کوه‌های مینیاتوری نیز شهرت دارد، از جاذبه‌های گردشگری استان سیستان و بلوچستان است و بخشی از طبیعت زیبای شهر همیشه بهاری چابهار محسوب می‌شود.

در فاصله‌ ۴۰ تا ۵۰ کیلومتری بعد از چابهار می‌توان کوه‌های مریخی را پیدا کرد که تا کیلومترها امتداد دارند. در میان این کوه‌ها دریاچه‌ای منحصربه‌فرد به رنگ صورتی وجود دارد که لیپار نامیده می‌شود. ترکیب این کوه‌ها با دریاچه‌ لیپار چشم‌اندازی را پدید آورده است که نمی‌توان به‌راحتی از آن چشم‌پوشی کرد. هر ساله همایشی به‌عنوان مریخ‌نوردی در چابهار برگزار می‌شود که طی آن علاقه‌مندان می‌توانند به‌صورت پیاده مسیری مشخص از ساحل دریای عمان و کوه‌های مینیاتوری را طی کنند و از تماشای مناظر خارق‌العاده منطقه لذت ببرند.

کوه‌های مینیاتوری ادامه‌ رشته کوه‌های زاگرس هستند که تا پاکستان ادامه دارند. ارتفاع این کوه‌ها متغییر است و از پنج متر تا بیش از صد متر در میان آن‌ها پیدا می‌شود. ویژگی مشترک این مناطق عدم وجود پوشش گیاهی و نداشتن ارزش چراگاهی است.

تاریخچه کوه‌های مریخی چابهار

کوه‌های مریخی چابهار از نوع رسوبی هستند و طبق نظر کارشناسان در گذشته‌های دور زیر خاک مدفون بوده‌اند که بر اثر گذشت زمان و بارش باران‌های موسمی از زیر خاک سر برآورده‌اند. فرآیندهای تکتونیکی به‌دلیل فرورانش پوسته عمان به زیر مکران و فرسایش آبی و بادی از جمله مهم‌ترین دلایل شکل‌گیری این کوه‌ها بوده‌اند. شیارهای ریز و یکدستی روی کوه‌ها، سبب شده‌اند تا نام مینیاتوری به خود بگیرند و جلوه‌ای به واقع فرازمینی داشته باشند.

عمر این کوه‌ها را بالغ بر پنج میلیون سال برآورد کرده‌اند. نکته‌ جالب پیدا شدن انواع فسیل ماهی و آبزی در این کوه‌ها است که ثابت می‌کند کوه‌های مینیاتوری در گذشته زیر آب قرار داشته‌اند. همچنین از آن‌جا که کوه‌ها در نزدیکی دریا قرار دارند، نمی‌توان اثر جزر و مد را روی آن‌ها نادیده گرفت.

کوه‌های مریخی چابهار کجاست؟

کوه‌های مریخی چابهار در استان سیستان و بلوچستان، ۵۰ کیلومتری چابهار، جاده چابهار – گواتر قرار دارد.

این کوه در منطقه Qiannan Buyi چین و در استان Guizhou قرار گرفته است و مدت‌ها است که جغرافی‌دانان و زمین‌شناسان را دچار سردرگمی کرده است. این صخره‌ها هر ۳۰ سال یکبار سنگ‌هایی به شکل تخم‌مرغ بیرون می‌دهند. جالب است بدانید، مردمان محلی این منطقه لقب صخره تخم‌گذار را به آن داده‌اند. با ما در مجله دلتا همراه باشید تا با کوه تخم گذار در چین آشنا شوید.

کوه تخم گذار در چین

این صخره‌ها ظاهرشان صاف نیست و سنگ‌های گرد و بیضی شکل و شبیه به تخم‌مرغ از سطح آن‌ها بیرون زده است. این سنگ‌های تخم‌مرغی شکل به مرور بیرون می‌آیند. در نهایت هم کاملا از صخره بیرون می‌افتند. طبق گفته‌های مردم بومی این منطقه،‌ حدود ۳۰ سال طول می‌کشد تا این سنگ‌ها از صخره کاملا جدا شوند.

چرا این کوه تخم می‌گذارد؟

این رخداد که سنگ‌هایی از دل صخره بیرون بیایند و این روند تکرار شود، واقعا عجیب است. بنابراین جغرافی‌دانان علاقمند به این مسئله، مجبور بودند به این منطقه کوهستانی و تقریبا ناشناخته سفر کنند. بررسی‌های آن‌ها به این نتیجه رسید که اگرچه اکثر بخش‌های این کوه از سنگ‌های سخت تشکیل شده است، اما بخشی از آن از سنگ‌های آهکی نرم‌تر شکل یافته است. این سنگ‌های آهکی در مقابل فرسایش به راحتی تسلیم می‌شوند.
از سوی دیگر، سنگ‌های تخم مرغی، جنس خیلی سفت و سخت‌تری دارند. این تفاوت باعث می‌شود که این سنگ‌ها به مرور زمان راه خود را به بیرون باز کنند. با این حال،‌ هنوز کسی توضیحی مبنی بر چرایی شکل بیضی و دایره‌ای این سنگ‌ها نداده است.

سنگ‌های تخم‌مرغی

مردم این منطقه برای نسل‌ها است که این سنگ‌ها را می‌شناسند و برخی از آن‌ها مدام به این منطقه می‌آیند تا چیزی را لمس کنند که آن را «تخم‌مرغ خدایان» می‌نامند. جالب است بدانید، تقریبا تمام مردمی که در این منطقه زندگی می‌کنند یکی از این سنگ‌های تخم‌مرغی را در خانه دارند و معتقد هستند که این سنگ‌ها برای آن‌ها شانس می‌آورد.

آبشار هفت‌گانه‌‎ پلیه ۲۵ متر عرض و ۷ تا ۹ خروجی ریزش آب دارد. سرچشمه آن رودخانه‌ای به نام «گنگیر» است که یکی از مهم‌ترین رودخانه‌های این منطقه به حساب می‌‎آید و یک رودخانه پر آب و دائمی محسوب می‌شود. با ما در مجله دلتا همراه باشید تا با آبشارهای هفت قلو در ایوان آشنا شوید.

شهرستان ایوان

اگر قصد سفر به ایلام را داشتید، منطقه خوش آب و هوای ایوان را فراموش نکنید. شهرستان ایوان در شمال شهر ایلام واقع شده است. آب و هوای این شهرستان معتدل و نیمه‌مرطوب است. بیشترین درجه حرارتی که این منطقه تجربه کرده ۳۴ درجه سانتی‌گراد و کمترین درجه حرارت ۱۰- درجه سانتی‌گراد بوده است. اکثر مردم این منطقه اصالتی کردی دارند.

جالب است بدانید انبوهی از گیاهان سرسبز، کوه‌های این منطقه را پوشانده است. جنگل‌های بلوط، زالزالک، بادام کوهی و همچنین انواع گل‌ها و گیاهانی که دارای خواص دارویی هستند را می‌توانید در این منطقه پیدا کنید.

آبشارهای هفت قلو در ایوان

هر ۷ یا ۹ خروجی آبشار پلیه در فصل‎‌‌های پر باران به دریاچه‌ای که در پایین آن وجود دارد، می‌ریزند و نمایی زیبا را شکل می‌دهند که تماشای آن بسیار لذت‌بخش است. اما در زمان‌هایی از سال که بارندگی به میزان کمی می‌رسد، ممکن است فقط سه یا چهار عدد از این ریزشگاه‌های آب فعال باشند. آبشار پلیه ایلام با صدای طنین‌انداز موسیقی آب در این منطقه توانسته به تنهایی به عنوان یک جاذبه گردشگری در شهرستان ایوان به‌شمار برود.

بهترین زمان بازدید

بهترین زمان سفر به آبشار پلیه فصل بهار است که تمامی پوشش‎‌های گیاهی این منطقه به اوج زیبایی خود رسیده‌‎اند و در کنار آبشار تصویری زیبا خلق کرده‌اند. این منطقه محیطی بسیار زیبا و آرامش‌بخش را برای علاقمندان به طبیعت‌گردی فراهم کرده است که توصیه می‌کنیم حتما از آن لذت ببرید.

دریاچه مهارلو به‌عنوان دریاچه صورتی نیز شناخته می‌شود و دلیل صورتی بودن این دریاچه، رشد نوعی جلبک در آب آن است. این دریاچه بخشی از منطقه شکار ممنوع مهارلو در شیراز محسوب می‌شود و پناهگاه و زیستگاه پرندگان مهاجری چون فلامینگوها است. با ما در مجله دلتا همراه باشید تا با دریاچه مهارلو در استان فارس آشنا شوید.

دریاچه مهارلو در استان فارس

تالاب مهارلو که به‌عنوان دریاچه مهارلو شناخته می‌شود، بخشی از منطقه شکار ممنوع مهارلو شیراز به شمار می‌رود. این دریاچه با مساحت ۲۴ هزار هکتار در ارتفاع ۱۵۶۰ متری از سطح دریا قرار دارد. طول دریاچه مهارلو ۳۱ کیلومتر و حداکثر پهنای آن ۱۱ کیلومتر است. عمق متوسط دریاچه ۵۰ سانتی‌متر و عمیق‌ترین نقطه آن در زمان پر آبی سه متر است. آب این دریاچه از نوع کلرید، سدیم، منیزیم و سولفات سدیم است و در فصل‌های خشک سال، یکی از کانسارهای بزرگ نمک ایران محسوب می‌شود.

مهارلو دریاچه‌ای فصلی است که در فصل تابستان، بخش عمده آن خشک و دوباره با بارش باران در فصل پاییز و زمستان آبگیری می‌شود. آب این دریاچه از طریق بارش‌های جوی و رودخانه خشک شیراز و سلطان آباد تامین می‌شود. این رودخانه‌ها سیلاب‌های غرب شیراز را جمع می‌کنند به دریاچه مهارلو می‌ریزند. همچنین در حوزه آبریز دریاچه مهارلو چشمه‌های متعددی وجود دارد که به دریاچه می‌ریزند.

محیط زیست دریاچه مهارلو

دریاچه مهارلو پناهگاه حیات‌وحش و زیستگاه پرندگان مهاجر به شمار می‌رود. این پرندگان در صورت مساعد بودن شرایط زیست تا اواسط پاییز در مناطق تالابی فارس و دریاچه مهارلو می‌مانند. هر ساله جمعیت فراوانی از فلامینگوها به این منطقه می‌آیند. شور بودن آب دریاچه مهارلو موجب سازگاری این پرنده می‌شود. چرا که غذای اصلی فلامینگوها موجودی شور پسند به نام آرتمیا است و در آب مهارلو فراوان یافت می‌شود.

علت صورتی بودن دریاچه مهارلو

در دریاچه مهارلو به‌دلیل شوری آب و نور فراوان، نوعی جلبک سبز بی‌خطر تک سلولی به نام دونالیلا سالینا رشد می‌کند. این جلبک خوراک میگوی آب شور یا آرتمیا یک سانتی‌متری است که در آب‌های شور مثل مهارلو زندگی می‌کند. جلبک سالینا با افزایش دما و غلظت نمک، نوعی ماده بتاکارتن ایجاد می‌کند که موجب تغییر رنگ آب دریاچه می‌شود.

دریاچه مهارلو کجاست؟

دریاچه مهارلو در حدود ۱۸ کیلومتری جنوب شرقی شیراز و حدود ۶۰ کیلومتری جاده شیراز به فسا واقع شده است. این دریاچه در نزدیکی روستای مهارلو یا دشت گل قرار دارد.

مسیر دسترسی به دریاچه مهارلو

برای رفتن به دریاچه مهارلو باید به استان فارس و شهر شیراز سفر کنید. سپس جاده شیراز به فسا را در پیش بگیرید و بعد از طی حدود ۶۰ کیلومتر از مسیر، به روستای مهارلو برسید. از آن‌جا می‌توانید راهی دریاچه شوید.

ویژگی این تپه‌ها اشکال غیرمعمول آن‌ها به‌صورت مخروط‌های همسان و مرتفع است. تعداد این تپه‌ها بالغ بر ۱۶۶۰ عدد است که در مرکز استان بهل قرار گرفته‌اند. با ما در مجله دلتا همراه باشید تا با تپه‌ های شکلاتی در فلیپین آشنا شوید.

تپه‌ های شکلاتی در فلیپین

بهل (Bohol) یکی از استان‌های کشور فیلیپین و نیز نام جزیره‌ای است که این استان را در بر می‌گیرد. این استان در مرکز این کشور قرار گرفته است و بخشی از جزیره‌های ویسایا است. مرکز این استان شهر تاگبیلاران است. جمعیت آن بیش از یک میلیون و یکصد هزار نفر است. مساحت این استان بیش از چهار هزار و یکصد کیلومتر مربع است. یکی از جاذبه‌های اصلی بهل، مجموعه تپه‌های شکلاتی است که با اشکال منظم مخروطی و پوشیده از درخت در مرکز این جزیره قرار گرفته‌اند.

تپه‌های شکلاتی پوشیده از درختان و گیاهانی هستند که در فصل‌های کم باران سال رنگ آن‌ها به قهوه‌ای متمایل می‌شود و علت نام‌گذاری آن‌ها نیز همین رنگ قهوه‌ای است. این منطقه دوست‌داشتنی از جاذبه‌های گردشگری پرطرفدار فیلیپین به‌شمار می‌روند و در فهرست آثار طبیعی ملی این کشور به ثبت رسیده‌اند.

ویژگی این تپه‌ها داشتن اشکال غیر معمول بصورت مخروط‌های همسان و مرتفع است. تعداد این تپه‌ها بالغ بر ۱۶۶۰ عدد است که در مرکز جزیره/استان بهل قرار گرفته ‌اند. تپه‌های شکلاتی پوشیده از درختان و گیاهانی هستند که در فصل‌های کم باران سال رنگ آن‌ها به قهوه‌ای متمایل می‌شود و علت نامگذاری آن‌ها هم همین رنگ قهوه‌ای است. تپه‌های شکلاتی از جاذبه‌های گردشگری پرطرفدار فیلیپین به حساب می‌آیند و در فهرست آثار طبیعی ملی اصلی این کشور به حساب می‌آیند. دولت این کشور در صدد است تپه‌های شکلاتی را در فهرست میراث جهانی طبیعی یونسکو ثبت نماید.

بالا رفتن از تپه‌‌ها

در هنگام بازدید از این تپه‌ها زیاد ذوق زده نشوید چون نمی‌توانید از آن‌ها بالا بروید. تنها کاری که می‌توانید انجام دهید این است که از پله‌های یک سکو به بالای آن‌ها رفته و از آن‌جا این تپه‌های حیرت‌آور را تماشا کنید.

در سفر به استان گیلان با تنوع جاذبه‌های طبیعی و روستاهای سرسبز، با انبوهی از مکان‌های دیدنی مشهوری مانند شهر انزلی، رشت، ماسوله یا قلعه‌رودخان روبه‌رو خواهید شد. اما سفر به روستایی خلوت و با طبیعتی منحصر‌به‌فرد، قطعا از آن دسته تجربه‌هایی است که نباید در گیلان از دست داد. با مجله دلتا همراه شوید و درباره روستای دیورش در گیلان بیشتر بخوانید.

روستای دیورش در گیلان

روستای دیورش از توابع بخش رحمت‌آباد و بلوکات شهرستان رودبار، در هفت کیلومتری توتکابن قرار دارد و یکی از زیباترین مناطق طبیعی استان گیلان است.

آثار تاریخی کشف‌شده در منطقه دیورش، نشان می‌دهند که قدمت این روستا به ۵۰۰ سال قبل بازمی‌گردد. دیورش در ۳٫۵ کیلومتری روستای دیدنی شیرکوه قرار دارد و برخی از ریش‌سفیدان این منطقه بر این باور هستند که دیورش، قبل از به وجود آمدن شیرکوه، یک آبادی بوده است. این روستا با دامداری، کشاورزی، کوره‌های زغال‌گیری و نجاری در جنگل به وجود آمده است.

جاذبه‌های گردشگری دیورش

جنگل نورچشمه

گشت‌و‌گذار در جنگل نورچشمه با آب‌و‌هوایی دلچسب، کلبه‌های چوبی، چشمه‌ای پر آب و زیبا و در نهایت غار دیورش، خاطره‌ای فراموش‌نشدنی برای شما رقم خواهد زد. پس از رسیدن به روستای دیورش در چند کیلومتری شیرکوه، سفر خود را در مسیر پاکوب جنگل آغاز کنید و با گوش جان سپردن به صدای پرندگان، مسیر خود را ادامه دهید تا به نورچشمه برسید.

جنگل‌های انبوه منطقه دیورش با گونه‌های بلوط، توسکا، افرا، راش، چنار و میوه‌های جنگلی مانند ازگیل، آلوچه،گلابی وحشی، زالزالک و خرمالو با درختانی بلند و سر به فلک کشیده، یک چشم‌انداز طبیعی بی‌نظیر را خلق کرده‌اند. از گونه‌های جانوری این جنگل‌ها می‌توان به گراز وحشی، جوجه‌تیغی، خرس، روباه و گرگ اشاره کرد. در سفر به این منطقه باید مراقب حیوانات وحشی باشید.

غار نورچشمه یا دیورش

غار رمزآلود نورچشمه، یکی از مشهورترین جاذبه‌های گردشگری دیورش در عمق جنگل قرار دارد. مسیر رسیدن به این غار از عمق جنگل با پس‌زمینه‌ قله با ابهت درفک، مسیری دشوار و سنگلاخی است، اما مطمئن باشید که به‌محض رسیدن به غار، تمام سختی‌های راه را فراموش خواهید کرد.

با پیشروی در مسیر جنگلی شیب‌دار به‌سمت بالا، کم کم دهانه‌ غار نمایان می‌شود. با رسیدن به غار نورچشمه، وقتی به‌آرامی از روی سنگ‌ها پایین می‌روید، آب بسیار سرد و آرام درون غار را خواهید دید. عمق آب در این غار بسیار زیاد است و برای جلوتر رفتن، باید شنا بلد باشید. در کنار این غار، حفره‌ای قرار دارد که محل زندگی خفاش‌ها است. یکی از جذاب‌ترین تجربیات در این غار، خاموش‌کردن هدلامپ‌ها و گوش سپردن به سکوت غار و صدای خفاش‌ها در تاریکی است.

سرچشمه سفیدآب دیورش

سرچشمه پرآب سفیدآب، یکی از زیباترین جاذبه‌های دیدنی دیورش است. برای رسیدن به این چشمه که آب بسیار سردی دارد، باید در مسیری خاکی از روستای دیورش، پیاده‌روی کرد. مناظر اطراف رودخانه تا سرچشمه سفیدآب، واقعا شگفت‌انگیز هستند. به‌همراه داشتن کفش مناسب کوهپیمایی را فراموش نکنید.

آب سرچشمه سفید آب دیورش، یکی از بهترین و گواراترین آب‌هایی است که تاکنون نوشیده‌اید. به این سرچشمه، طلای ناب شهرستان رودبار می‌گویند.

بهترین زمان سفر به دیورش

بهار و تابستان، بهترین زمان سفر به روستای زیبای دیورش هستند، زیرا در فصل‌های سرد سال به‌دلیل وجود بارندگی و سنگلاخی و شیب‌دار بودن مسیر، سفر به این منطقه دشوار است.