مجله دلتا

باورتان می شود که در همین ایران خودمان، روستایی باشد که مردمانش به زبانی به غیر از زبان های محلی ایران حرف بزنند و یا به خطی به غیر از فارسی بنویسند؟

باورتان می‌شود که در همین ایران خودمان، روستایی باشد که مردمانش به زبانی به غیر از زبان‌های محلی ایران حرف بزنند و یا به خطی به غیر از فارسی بنویسند؟ این یکی از عجایبی است که در ایران خودمان وجود دارد و شاید خیلی ها از وجود آن بی‌اطلاع باشند. در بین مسیر تهران به آبیک قزوین روستایی به نام روستای زرگر و یا زرگ وجود دارد که مردمان آن رومانیایی صحبت می‌کنند و به لاتین می‌نویسند! در ادامه با ما در مجله دلتا همراه باشید تا به اتفاق یکدیگر مردم روستای زرگر قزوین را بهتر بشناسیم.

روستای زرگر قزوین

روستای زرگر همانطور که در مقدمه نیز ذکر کردیم، بین تهران و قزوین به سمت آبیک قرار گرفته است. در واقع این روستا در فاصله ی ۱۰۰ کیلومتری غرب تهران قرار گرفته است. در این روستا گندمزارهای فراوانی وجود دارد که طبیعت آن را بسیار زیبا و منحصر به فرد کرده است اما باید بگوییم که جاذبه‌ی اصلی این روستا طبیعت و زیباییش نیست بلکه زبان مادری آن هاست.

اهالی این روستا به جز زبان فارسی، زبان دیگری نیز دارند. زبان رومانو! آن‌ها به به زبان لاتین می‌نویسند و به رومانو که ما آن را به زرگری می‌شناسیم، صحبت می‌‌کنند. مردمان این روستا دقیقا نمی‌دانند از کی ساکن آن شده‌اند و اصلا چرا زبان آن‌ها متفاوت است. اهالی این روستا هم شبیه ایرانی‌ها هستند و هم اروپایی‌ها.

آن‌ها هم به زبان و خط فارسی واقف هستند و هم به ترکی قزوینی و هم رومانیایی! از لحاظ ساختار قیافه نیز شبیه همه‌ی ما هستند. اصولا مردمانی قد بلند و هیکلی هستند. مسلمان و شیعه هستند و شغل قالبشان، دامداری و کشاورزی است.

در واقع اگر بخواهیم خیلی خلاصه بگویم، مردمانی عادی با سبک زندگی کاملا سنتی ایرانی هستند. اما آن قدرها هم که فکر می‌کنید مردم این روستا ساده و معمولی نیستند. مردم روستای زرگر زبان مادری دارند به نام رومانو که ما آن را به نام زرگری می‌شناسیم. زرگری که ما می‌شناسیم نه، بلکه زبانی مختص به روستای خودشان.

باورتان می شود که در همین ایران خودمان، روستایی باشد که مردمانش به زبانی به غیر از زبان های محلی ایران حرف بزنند و یا به خطی به غیر از فارسی بنویسند؟

باورتان می‌شود که در همین ایران خودمان، روستایی باشد که مردمانش به زبانی به غیر از زبان‌های محلی ایران حرف بزنند و یا به خطی به غیر از فارسی بنویسند؟ این یکی از عجایبی است که در ایران خودمان وجود دارد و شاید خیلی ها از وجود آن بی‌اطلاع باشند. در بین مسیر تهران به آبیک قزوین روستایی به نام روستای زرگر و یا زرگ وجود دارد که مردمان آن رومانیایی صحبت می‌کنند و به لاتین می‌نویسند! در ادامه با ما در مجله دلتا همراه باشید تا به اتفاق یکدیگر مردم روستای زرگر قزوین را بهتر بشناسیم.

روستای زرگر قزوین

روستای زرگر همانطور که در مقدمه نیز ذکر کردیم، بین تهران و قزوین به سمت آبیک قرار گرفته است. در واقع این روستا در فاصله ی ۱۰۰ کیلومتری غرب تهران قرار گرفته است. در این روستا گندمزارهای فراوانی وجود دارد که طبیعت آن را بسیار زیبا و منحصر به فرد کرده است اما باید بگوییم که جاذبه‌ی اصلی این روستا طبیعت و زیباییش نیست بلکه زبان مادری آن هاست.

اهالی این روستا به جز زبان فارسی، زبان دیگری نیز دارند. زبان رومانو! آن‌ها به به زبان لاتین می‌نویسند و به رومانو که ما آن را به زرگری می‌شناسیم، صحبت می‌‌کنند. مردمان این روستا دقیقا نمی‌دانند از کی ساکن آن شده‌اند و اصلا چرا زبان آن‌ها متفاوت است. اهالی این روستا هم شبیه ایرانی‌ها هستند و هم اروپایی‌ها.

آن‌ها هم به زبان و خط فارسی واقف هستند و هم به ترکی قزوینی و هم رومانیایی! از لحاظ ساختار قیافه نیز شبیه همه‌ی ما هستند. اصولا مردمانی قد بلند و هیکلی هستند. مسلمان و شیعه هستند و شغل قالبشان، دامداری و کشاورزی است.

در واقع اگر بخواهیم خیلی خلاصه بگویم، مردمانی عادی با سبک زندگی کاملا سنتی ایرانی هستند. اما آن قدرها هم که فکر می‌کنید مردم این روستا ساده و معمولی نیستند. مردم روستای زرگر زبان مادری دارند به نام رومانو که ما آن را به نام زرگری می‌شناسیم. زرگری که ما می‌شناسیم نه، بلکه زبانی مختص به روستای خودشان.