شاید اهواز به داشتن کارون و پل‌هایش معروف باشد؛ اما ساختمان‌های قدیمی دارد که از یادگارهای آغاز دوره‌ی معاصر در اهواز هستند.
یکی از ساختمان‌های معروف اهواز دانشگاه سه گوش است که استادان و دانشجویان بسیاری روزهای جوانی را در آن‌جا گذرانده‌اند. این عمارت مثلثی‌شکل، سال‌ها شاهد رفت و آمد اهوازی‌ها بوده و خاطره‌ها از گذر زمان در دل دارد. با مجله دلتا همراه باشید و داستان دانشگاه سه‌گوش اهواز را بخوانید.
تاریخچه دانشگاه سه‌گوش
ساختمان سه‌گوش در سال ۱۳۰۸ به‌عنوان ساختمان بانک ملی مرکزی اهواز افتتاح شد. سه سال بعد به مقر اداره حکومتی ولایت یا همان استانداری تبدیل شد. در سال ۱۳۲۱ که اهواز در جنگ دوم جهانی اشغال شد، عمارت سه‌گوش مقر ارتش متفقین بود. در ۱۳۳۰ مقر سازمان امریکای اصل چهار ترومن یا Point Four، ستاد استانداری خوزستان، ستاد فرمانداری اهواز و اداره کل دارایی خوزستان بود.
تا این‌که بالاخره در سال ۱۳۳۶ به مبلغ ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان از بانک ملی ایران خریداری شد و برای مدت طولانی، دانشکده پزشکی دانشگاه جندی‌شاپور نام گرفت.
اما داستان به همین‌جا پایان نیافت. ساختمان سه‌گوش از سال ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۰، محل دانش‌سرای عالی تربیت دبیر، مرکز علوم پایه دانشگاه جندی‌شاپور، مرکز علمی و سمعی-بصری دانشگاه جندی‌شاپور و دانشکده علوم و سازمان مرکزی دانشگاه جندی‌شاپور بود.
سال ۱۳۵۰ بود که به دانشکده ادبیات و زبان‌های خارجی دانشگاه جندی‌شاپور تبدیل شد. دانشجویان ادبیات و زبان‌های خارجی در سال ۱۳۸۹ اثاث‌کشی کردند و از این ساختمان پرخاطره به دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید چمران اهواز رفتند. سه‌گوش اکنون در حال مرمت است.
معماری
در دوره پهلوی اول، معماری فرانسوی به نام آندره گدار که بسیار علاقه‌مند به آثار معماری و تاریخی ایران بود، طرح ساختمان سه‌گوش را برای بانک ملی ارائه کرد. گدار که فارغ‌التحصیل دانشکدهی هنرهای زیبای پاریس در رشته‌ی معماری و باستان‌شناسی بود، ساختمان کتابخانه‌ی ملی ایران، کلاه‌فرنگی آرامگاه حافظ و چندین بنای معروف دیگر همچون ساختمان موزه ایران باستان را هم طراحی کرد. آنده گدار در آن زمان رئیس اداره باستان‌شناسی ایران بود. لازم به توضیح است که او موسس دانشکدهی هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود.
ویژگی‌ها
ساختمان سه‌گوش یا دانشکدهی ادبیات اهواز مساحتی حدود ۳ هزار متر مربع دارد. در ساحل غربی کارون، روبه‌روی پل نادری و میدان مولوی قرار گرفته است. ویژگی بارز آن، طراحی مثلثی‌شکل آن است که باعث شده به نام سه‌گوش معروف شود. مشخصه‌های معماری دوره پهلوی اول یعنی قوس‌های دایره‌ای شکل ایوان و رواق‌های حیاط مرکزی در این عمارت هم نمایان است. با این همه ساختمان سه‌گوش براساس معماری باشکوه دوره ساسانی، درکنار آجرکاری و کاشی‌کاری‌های دوره‌ی اسلامی ساخته شده است. طرح کاشی‌کاری ایوان، با آجر دقیقا تکرار شده و این آجرکاری از ویژگی‌های برجسته‌ی دانشگاه سه گوش به شمار می‌رود. این عمارت دو ورودی شمالی و جنوبی و حیاطی باصفا در بخش مرکزی دارد.
شاید اهواز به داشتن کارون و پل‌هایش معروف باشد؛ اما ساختمان‌های قدیمی دارد که از یادگارهای آغاز دوره‌ی معاصر در اهواز هستند.
یکی از ساختمان‌های معروف اهواز دانشگاه سه گوش است که استادان و دانشجویان بسیاری روزهای جوانی را در آن‌جا گذرانده‌اند. این عمارت مثلثی‌شکل، سال‌ها شاهد رفت و آمد اهوازی‌ها بوده و خاطره‌ها از گذر زمان در دل دارد. با مجله دلتا همراه باشید و داستان دانشگاه سه‌گوش اهواز را بخوانید.
تاریخچه دانشگاه سه‌گوش
ساختمان سه‌گوش در سال ۱۳۰۸ به‌عنوان ساختمان بانک ملی مرکزی اهواز افتتاح شد. سه سال بعد به مقر اداره حکومتی ولایت یا همان استانداری تبدیل شد. در سال ۱۳۲۱ که اهواز در جنگ دوم جهانی اشغال شد، عمارت سه‌گوش مقر ارتش متفقین بود. در ۱۳۳۰ مقر سازمان امریکای اصل چهار ترومن یا Point Four، ستاد استانداری خوزستان، ستاد فرمانداری اهواز و اداره کل دارایی خوزستان بود.
تا این‌که بالاخره در سال ۱۳۳۶ به مبلغ ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان از بانک ملی ایران خریداری شد و برای مدت طولانی، دانشکده پزشکی دانشگاه جندی‌شاپور نام گرفت.
اما داستان به همین‌جا پایان نیافت. ساختمان سه‌گوش از سال ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۰، محل دانش‌سرای عالی تربیت دبیر، مرکز علوم پایه دانشگاه جندی‌شاپور، مرکز علمی و سمعی-بصری دانشگاه جندی‌شاپور و دانشکده علوم و سازمان مرکزی دانشگاه جندی‌شاپور بود.
سال ۱۳۵۰ بود که به دانشکده ادبیات و زبان‌های خارجی دانشگاه جندی‌شاپور تبدیل شد. دانشجویان ادبیات و زبان‌های خارجی در سال ۱۳۸۹ اثاث‌کشی کردند و از این ساختمان پرخاطره به دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید چمران اهواز رفتند. سه‌گوش اکنون در حال مرمت است.
معماری
در دوره پهلوی اول، معماری فرانسوی به نام آندره گدار که بسیار علاقه‌مند به آثار معماری و تاریخی ایران بود، طرح ساختمان سه‌گوش را برای بانک ملی ارائه کرد. گدار که فارغ‌التحصیل دانشکدهی هنرهای زیبای پاریس در رشته‌ی معماری و باستان‌شناسی بود، ساختمان کتابخانه‌ی ملی ایران، کلاه‌فرنگی آرامگاه حافظ و چندین بنای معروف دیگر همچون ساختمان موزه ایران باستان را هم طراحی کرد. آنده گدار در آن زمان رئیس اداره باستان‌شناسی ایران بود. لازم به توضیح است که او موسس دانشکدهی هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود.
ویژگی‌ها
ساختمان سه‌گوش یا دانشکدهی ادبیات اهواز مساحتی حدود ۳ هزار متر مربع دارد. در ساحل غربی کارون، روبه‌روی پل نادری و میدان مولوی قرار گرفته است. ویژگی بارز آن، طراحی مثلثی‌شکل آن است که باعث شده به نام سه‌گوش معروف شود. مشخصه‌های معماری دوره پهلوی اول یعنی قوس‌های دایره‌ای شکل ایوان و رواق‌های حیاط مرکزی در این عمارت هم نمایان است. با این همه ساختمان سه‌گوش براساس معماری باشکوه دوره ساسانی، درکنار آجرکاری و کاشی‌کاری‌های دوره‌ی اسلامی ساخته شده است. طرح کاشی‌کاری ایوان، با آجر دقیقا تکرار شده و این آجرکاری از ویژگی‌های برجسته‌ی دانشگاه سه گوش به شمار می‌رود. این عمارت دو ورودی شمالی و جنوبی و حیاطی باصفا در بخش مرکزی دارد.
دژ قهقهه، زندان شاهان ایران