اگر هنرمندی بخواهد تصویری از جمهوری آذربایجان را بکشد، باید جنوبی‌ترین بخش آن را با باغ‌های سبز چای، درختان مرکبات و خطوط ساحلی با فانوس‌های دریایی زیبا به تصویر بکشد. لنکران در سواحل دریای خزر، منطقه‌ای دیدنی است که اسرار جذابی را در دل خود پنهان کرده است.
در حال حاضر جاده‌ای شهر لنکران را به باکو متصل کرده است که دو ساعته شما را از پایتخت به این منطقه می‌رساند. این یک سفر کوتاه است، اما با عبور از مزارع سبز برای رسیدن به لنکران و ساحل، با ریتم زندگی متفاوتی نسبت به سایر نقاط کشور مواجه خواهید شد. با مجله دلتا همراه باشید تا با این منطقه زیبا آشنا شوید. 
فانوس دریایی بدون دریا
فانوس دریایی لنکران نماد این شهر است که در قرن ۱۸ میلادی ساخته شده است و از جاذبه های توریستی جمهوری آذربایجان به شمار می‌رود. اطراف این بنا را خانه‌های کوچک احاطه کرده و این سازه از دریا فاصله زیادی دارد؛ حقیقتی که شاید خیلی عجیب به نظر برسد؛ اما باید بدانید در گذشته سطح آب دریای خزر نوسان زیادی داشت و گاهی آب تا نزدیکی‌های این فانوس دریایی پیش می‌آمد.
تونل مخفی زیرزمینی فانوس دریایی را به برج زندان متصل می‌کند. این ساختمان متروکه به‌عنوان بخشی از قلعه لنکران ساخته شد و عنصر مهمی در سیستم دفاعی شهر به حساب می‌آمد. این ساختمان قدیمی دایره‌ای شکل دقیقا در نزدیکی پل کوچکی که به مرکز شهر منتهی می‌شود، قرار دارد و پشت اقاقیاها و درختان انجیر بسیار بزرگ پنهان شده و فقط نوک برج قابل رویت است، جایی که شاخه‌ها از پنجره‌های شکسته بیرون زده‌اند.
چشمه‌ای که آب آن می‌سوزد
روستای کوچک آرچیوان در شهر لنکران که در نزدیکی مرز ایران و جمهوری آذربایجان قرار دارد، میزبان یک پدیده طبیعی بسیار عجیب و غریب است: یانار بولاغ که به معنی چشمه سوزان است.
اینجا یک چشمه آبی وجود دارد که آغشته به گاز متان است و می‌تواند مشتعل شود. در ورودی روستا یک سایه‌بان گنبدی شکل وجود دارد که آب چشمه از زیر آن می‌جوشد و روستاییان با کوزه‌هایشان آنجا توقف می‌کنند و مسافران را هم صدا می‌زنند تا بطری‌های آب خود را پر کنند. اکثر این افراد برای پر کردن آب تازه خنک اینجا جمع می‌شوند که علی‌رغم اینکه قابل اشتعال است، کاملا قابل شرب است. این آب از نظر رنگ‌وبو کاملا نرمال و عادی است؛ اما زمانی که مشتعل می‌شود، به‌مدت ۵ تا ۱۰ ثانیه می‌سوزد.
پارکی که یوزپلنگ‌ها در آن پرسه می‌زنند
با اتومبیل در این حوالی سفر کنید و از روستاهایی که پشت انبوهی از درختان پنهان شده‌اند، عبور کنید؛ مزارع وسیعی که به کوه‌ها منتهی می‌شود و کندوهای آبی زنبور عسل را با پس‌زمینه غروب خورشید می‌توانید تماشا کنید.
در پارک ملی هیرکان یوزپلنگ ایرانی که نسل آن در حال انقراض است، زندگی می‌کند؛ آن‌ها در میان درختان قدیمی و تالاب‌های تماشایی پرسه می‌زنند. این منطقه برای ماهیگیری، پیک‌نیک و صرف چای بعدازظهر مناسب است.
اگر هنرمندی بخواهد تصویری از جمهوری آذربایجان را بکشد، باید جنوبی‌ترین بخش آن را با باغ‌های سبز چای، درختان مرکبات و خطوط ساحلی با فانوس‌های دریایی زیبا به تصویر بکشد. لنکران در سواحل دریای خزر، منطقه‌ای دیدنی است که اسرار جذابی را در دل خود پنهان کرده است.
در حال حاضر جاده‌ای شهر لنکران را به باکو متصل کرده است که دو ساعته شما را از پایتخت به این منطقه می‌رساند. این یک سفر کوتاه است، اما با عبور از مزارع سبز برای رسیدن به لنکران و ساحل، با ریتم زندگی متفاوتی نسبت به سایر نقاط کشور مواجه خواهید شد. با مجله دلتا همراه باشید تا با این منطقه زیبا آشنا شوید.
فانوس دریایی بدون دریا
فانوس دریایی لنکران نماد این شهر است که در قرن ۱۸ میلادی ساخته شده است و از جاذبه های توریستی جمهوری آذربایجان به شمار می‌رود. اطراف این بنا را خانه‌های کوچک احاطه کرده و این سازه از دریا فاصله زیادی دارد؛ حقیقتی که شاید خیلی عجیب به نظر برسد؛ اما باید بدانید در گذشته سطح آب دریای خزر نوسان زیادی داشت و گاهی آب تا نزدیکی‌های این فانوس دریایی پیش می‌آمد.
تونل مخفی زیرزمینی فانوس دریایی را به برج زندان متصل می‌کند. این ساختمان متروکه به‌عنوان بخشی از قلعه لنکران ساخته شد و عنصر مهمی در سیستم دفاعی شهر به حساب می‌آمد. این ساختمان قدیمی دایره‌ای شکل دقیقا در نزدیکی پل کوچکی که به مرکز شهر منتهی می‌شود، قرار دارد و پشت اقاقیاها و درختان انجیر بسیار بزرگ پنهان شده و فقط نوک برج قابل رویت است، جایی که شاخه‌ها از پنجره‌های شکسته بیرون زده‌اند.
چشمه‌ای که آب آن می‌سوزد
روستای کوچک آرچیوان در شهر لنکران که در نزدیکی مرز ایران و جمهوری آذربایجان قرار دارد، میزبان یک پدیده طبیعی بسیار عجیب و غریب است: یانار بولاغ که به معنی چشمه سوزان است.
اینجا یک چشمه آبی وجود دارد که آغشته به گاز متان است و می‌تواند مشتعل شود. در ورودی روستا یک سایه‌بان گنبدی شکل وجود دارد که آب چشمه از زیر آن می‌جوشد و روستاییان با کوزه‌هایشان آنجا توقف می‌کنند و مسافران را هم صدا می‌زنند تا بطری‌های آب خود را پر کنند. اکثر این افراد برای پر کردن آب تازه خنک اینجا جمع می‌شوند که علی‌رغم اینکه قابل اشتعال است، کاملا قابل شرب است. این آب از نظر رنگ‌وبو کاملا نرمال و عادی است؛ اما زمانی که مشتعل می‌شود، به‌مدت ۵ تا ۱۰ ثانیه می‌سوزد.
پارکی که یوزپلنگ‌ها در آن پرسه می‌زنند
با اتومبیل در این حوالی سفر کنید و از روستاهایی که پشت انبوهی از درختان پنهان شده‌اند، عبور کنید؛ مزارع وسیعی که به کوه‌ها منتهی می‌شود و کندوهای آبی زنبور عسل را با پس‌زمینه غروب خورشید می‌توانید تماشا کنید.
در پارک ملی هیرکان یوزپلنگ ایرانی که نسل آن در حال انقراض است، زندگی می‌کند؛ آن‌ها در میان درختان قدیمی و تالاب‌های تماشایی پرسه می‌زنند. این منطقه برای ماهیگیری، پیک‌نیک و صرف چای بعدازظهر مناسب است.
دژ قهقهه، زندان شاهان ایران