مجله دلتا

نزدیک‌ترین مکان به ابرها کجا است؟ در چه مکانی انسان می‌تواند حس قدم زدن روی ابرها را داشته باشد؟ شاید این امر در واقعیت غیرممکن باشد، ولی قدم زدن بر روی پیاده‌روی شیشه‌ای کوه تیانمن در چین همین حس را در شما به وجود می‌آورد. پیاده‌روی شیشه‌ای کوه تیانمن در ارتفاع بسیار زیادی از زمین قرار دارد و حین قدم زدن بر روی آن می‌توانید زیر پای خود را مشاهده کنید، چون در ساخت پیاده‌رو فقط از شیشه استفاده شده است. این پیاده‌رو در اوت ۲۰۱۶ افتتاح شد. با ما در مجله دلتا همراه باشید تا با پیاده روی شیشه ای در چین آشنا شوید.

پیاده روی شیشه ای در چین

اگر روزی قصد رفتن به این پیاده‌رو را داشتید، باید بدانید که از چیزی که فکر می‌کنید بسیار ترسناک‌تر است و اگر فردی ترسو هستید، زحمت رفتن به چین را به خود ندهید! این پیاده‌رو در ارتفاع ۴۶۰۰ پایی از زمین قرار دارد، کمترین ارتفاع این پیاده رو چیزی حدود ۱ کیلومتر بالاتر از سطح زمین است و هرچه جلوتر می‌روید، ارتفاع بیشتر می‌شود تا جایی که از بالا همه چیز را شبیه به نقطه می‌بینید!

در مسیر پیاده‌رو شیشه‌ای پیچ و خم‌های زیادی وجود دارد و این چرخش‌های زیاد ممکن است باعث سرگیجه شود. خوشبختانه یک سمت شما کوه وجود دارد و در صورتی‌که دیگر طاقت نداشتید و از ترس نمی‌دانستید چه کنید، می‌توانید از سمت کوه حرکت کنید و کمی احساس امنیت کنید.

امنیت پیاده‌روی شیشه‌ای

اولین مسئله‌ای که ممکن است ذهن هر فردی را درگیر کند، امنیت این پل یا پیاده‌رو است. بدون شک قبل از این که من و شما به این فکر بیفتیم، مقامات چینی در حین تاسیس این پیاده‌رو به فکر امنیت افتاده‌اند. شیشه‌های استفاده‌شده در این پیاده‌رو نشکن و ضدضربه هستند و درصورتی‌که فشار زیادی به آن‌ها وارد شود، خرد نمی‌شود و می‌توانند وزنی برابر با یک ماشین را تحمل کنند.

با توجه به حفظ تمام نکات ایمنی، بازدید توریست‌ها از این پیاده‌رو با دقت زیادی انجام می‌شود و از آن‌ها خواسته می‌شود تا از کاور کفش در حین پیاده‌روی استفاده کنند.

قبوستان را «سرزمین بستر رودخانه خشک» می‌نامند، اما ۴۰ هزار سال پیش، این منطقه در شرق جمهوری آذربایجان سرسبز بود. پس از آخرین عصر یخبندان، مردم غارنشین گوزن و بز شکار می‌کردند و از دشت‌ها و چمن‌زارها غذا برداشت می‌کردند و از دریای خزر ماهی صید می‌کردند. با مجله دلتا همراه باشید تا تاریخ هزارساله این منطقه را در پارک ملی قبوستان ورق بزنیم و با یکی از اولین آلات موسیقی بشر آشنا شویم.

پس از شکل‌گیری اولین تمدن‌های بشر، گردشگران از شرق و غرب به قبوستان سفر می‌کردند و در غارهای آهکی اقامت می‌کردند و تا قرن بیستم رد پاهایی از خود روی دیوارهای این پناهگاه‌‌ها به جا گذاشته‌اند. این آثار سنگی در قلب پارک ملی قبوستان ، موزه‌ای روباز و منحصربه‌فرد، قرار دارد. در این فلات سنگ آهکی در منطقه نیمه کویری، بیش از ۶ هزار حکاکی روی سنگ و صخره وجود دارد که با نام «سنگ‌نگاره» شناخته می‌شوند.

اشکال هنری باستانی

سنگ‌ نگاره‌ها، باستانی‌ترین آثار هنری است که از تمدن بشر به جا مانده است. موسیقی‌ای در ارتباط با هنر سنگی وجود داشت؛ همچنین رقص، هنر و نقاشی نیز با این آثار مرتبط بودند. اما این روزها فقط سنگ نگاره‌های روی دیوار به جا مانده‌اند. در این کنده کاری‌ها می‌توان تصویر جنگجویان، گاو نر، گوزن و بز، صحنه‌های از ماهیگیری و تصاویری از جانفشانی مردمان آن دوره دیده می‌شود.

این پناهگاه‌ها به مدت چندین هزار سال هم محل زندگی انسان‌ها بودند و هم محل عبادت‌شان. مراسم‌های مذهبی و جادویی و همچنین عبادت اجداد و کوهستان‌ها نیز در این غارها برگزار می‌شد.

سنگ‌های آوازخوان، آلت موسیقی اولیه

قاوال داش (که در زبان ترکی به معنی سنگ دایره زنگی است) که در ورودی این پارک ملی قرار دارد، یکی از ۴ سنگ آوازخوانی است که در قبوستان کشف شده است. زمانی که سنگ‌های کوچک به این سنگ سنگین با ارتفاع ۲ متر برخورد می‌کنند، صدایی شبیه به صدای سنگ تولید می‌شود. این صدا و طنین عجیب به‌خاطر وجود حفره‌های میکروسکوپی داخل صخره است که در نتیجه‌ آب و هوای خشک و تاثیرات گاز طبیعی موجود در منطقه به وجود آمده است.

امروزه گردشگران می‌توانند این آلت موسیقی اولیه را به صدا درآورند و ریتم‌هایی بنوازند که هزاران سال قبل، مردم این منطقه می‌نواختند. هر یک از این سنگ‌ها نشانه‌های خاص خود را دارند. آن‌ها سالیان زیادی مورد استفاده قرار گرفته‌اند.

این روستا هر ساله با طبیعت بکر و بی‌نظیر، گردشگران بسیاری را به سوی خود جذب می‌کند. با مجله دلتا همراه باشید تا با داروخانه طبیعی ایران، روستای درکش در خراسان شمالی آشنا شوید.

روستای درکش در خراسان شمالی

روستای درکش در منطقه کوهستانی استان خراسان شمالی قرار گرفته است. این روستا ۱۰۴۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد و توسط کوه‌های بلند و جنگل‌های بلوط احاطه شده است. روستای درکش در شمال دره کنداب و کوه‌های مرتفع آلاداغ (با ارتفاع ۲۴۵۵) قرار گرفته و خود در دره‌ای واقع شده که رودخانه درکش نیز از میانه آن می‌گذرد. مردم محلی در این روستا با زبان کردی کرمانجی صحبت می‌کنند و شغل اکثریت آنها کشاورزی و باغداری است. مهم‌ترین محصول کشاورزی روستا، گندم، جو، چغندرقند وذرت و مهم‌ترین محصولات باغی آنها انگور، سیب و هلو است.

روستای درکش کجاست؟

روستای درکش که یکی از زیباترین روستاهای ایران به لحاظ پوشش گیاهی به حساب می‌آید، در طول یک دره قرار گرفته است. موقعیت قرارگیری روستا در دره باعث شده که نام آن به درکش مشهور شود. این روستا در ۷۰ کیلومتری بجنورد (مرکز استان خراسان شمالی) و ۳۰ کیلومتری شهر آشخانه (مرکز شهرستان مانه و سلمقان) قرار دارد.

پوشش گیاهی روستای درکش

روستای درکش به پوشش گیاهی بی‌نظیر خود مشهور است. روستا با طبیعت جنگلی و کوهستانی، با چشمه‌سارها و آبشارهای زیبا، در حاشیه غنی‌ترین ذخیرگاه جنگل‌های بلوط شرق ایران قرار دارد. باغ‌های میوه و گیاهان دارویی که در روستا رشد می‌کنند، باعث شده که این روستا به یک مقصد بکر برای طبیعت‌گردان تبدیل شود.

گیاه‌شناسان، روستای درکش را یک داروخانه بزرگ و طبیعی می‌دانند که سقف داروخانه آسمان آبی است. در این روستا بیش از ۳۸۰ نوع گیاه دارویی شناسایی شده که از میان آنها، ۷۹ نوع آن جزو گونه‌های نادر می‌باشد. فصل بهار بهترین زمان برای چیدن و دیدن گیاهان دارویی در منطقه روستای درکش است. گیاهانی مانند آویشن، کاکوتی و گون که در فصل بهار رشد می‌کنند و چشم‌انداز بی‌نظیری را در روستا ایجاد می‌کنند.

جاذبه‌های گردشگری روستای درکش

روستای درکش علاوه بر جاذبه‌های طبیعی، دارای جاذبه‌های تاریخی دیگری نیز می‌باشد. مشهورترین اثر تاریخی در روستا، قزل قلعه و سردابه‌های زیبا است. همچین برج تاریخی سبز علی خان قراچورلو نیز در روستای درکش قرار دارد.

اما مهم‌ترین جاذبه‌ روستای درکش، جاذبه‌های طبیعی روستا است. رودخانه درکش یا زوهار، چشمه گلزار، چشمه سردار، سرچشمه آبشار کنگره زو، کوه‌های سر به فلک کشیده و پوشیده از درختان جنگلی، چشمه جنگلی ییلاق، دره کندریزو، منطقه ییلاقی کش‌گربه و نرگسلو و همچینن منطقه تیغ‌بل با پوشش جنگلی از جمله مهم‌ترین جاذبه‌های طبیعی روستای درکش هستند.

امروز می‌خواهیم شما را به شناختن مکان اسرارآمیزی دعوت کنیم که دست طبیعت ترسیمش کرده است. چمن متحرک چملی که با نام چملی گول نیز شناخته می‌شود، در ۱۵ کیلومتری تکاب، در مسیر تکاب به یولقون‌آغاج قرار دارد. این مکان با ۸۰ متر مربع وسعت، به‌صورت جزیره‌ای روی دریاچه‌ای کوچک واقع شده است که با وزش باد به جهات مختلف مسیر خود را تغییر می‌دهد و حرکت می‌‌کند. با ما در مجله دلتا همراه باشید تا با جزیره متحرک چملی گول در آذربایجان آشنا شوید.

جزیره متحرک چملی گول در آذربایجان

معروف‌ترین نام این جزیره‌ شناور، چملی گول است. این نام به معنای برکه‌ای که در وسط آن جزیره‌ای از چمن قرار دارد، می‌باشد. چملی گول به چمن متحرک، جزیره شناور و چملی نیز شهرت دارد.

داستان جزیره چملی گول چیست؟

پدیده‌ای که به تماشای آن نشسته‌ایم چیزی شبیه به سایر دریاچه‌های ایران نیست. در کنار لذت بردن از سکوت بی‌بدیل منطقه، آنچه که در ابتدا نظرمان را به خود جلب می‌کند، پوشش سبزی است که در میان دریاچه قرار دارد.

این پوشش سبز شبیه به یک نیم قوس کمانی است. این پوشش سبز همانند جزیره‌ای در میان آب دیده می‌شود. قطر دریاچه ۸۰ متر است.

این قطعه شناور در زیباترین حالت حدود ۵ تا ۸ متر با کناره دریاچه فاصله دارد. این جزیره در ۴ فصل سال، منظره‌ دیدنی خود را حفظ می‌کند. همین حرکت جزیره باعث شده است تا قطر دریاچه به مرور افزایش یابد و قطر قطعه متحرک هم بیشتر شود.

این جزیره از کجا آمده است؟

کسی درباره این‌که این پوشش سبز از کجا آمده نظری ندارد. اما خیلی‌ها می‌دانند که ریشه‌های نی‌های بلندی که روی این جزیره قرار دارند، در هم تنیده و قطعه‌ بزرگ و شناوری را بر روی دریاچه ایجاد کرده‌اند. نی‌های این جزیره، گاه حتی تا ۲ متر هم قد می‌کشند.

علت حرکات وقت و بی‌وقتش هم هنوز رازی سر به مهر است. عده‌ای می‌گویند که این جزیره با حرکت وضعی زمین به حرکت در می‌آید. برخی هم عوامل طبیعی و وزش باد را عامل حرکت آن می‌دانند.

چَملی گول، پدیده باورنکردنی ایران

۱۵ کیلومتر که از شهرستان تکاب فاصله بگیریم و روستای بدرلو را پشت سر بگذاریم، به منطقه ای می‌رسیم که مربوط به دوره سوم زمین‌شناسی است. در میان دره‌ای عمیق و پس از گذر از کنار گل‌های زیبا و درختان سر به فلک کشیده، چملی گول در میان نیزارهای بلند دیده می‌شود.

دریاچه‌ای که در یک منطقه باتلاقی قرار گرفته است در میان نیزارهای بلند، محصور شده است. این دریاچه در ارتفاع ۲۳۴۰ متری از سطح دریا قرار دارد. عمق آن هنوز به طور دقیق اندازه‌گیری نشده اما ۸ تا ۱۵ متر تخمین زده می‌شود.

تهران را شهر موزه‌ها می‌دانند و به‌حدی جاذبه دارد که می‌تواند برای هر گردشگری جالب و سرگرم‌کننده باشد. بازدید از موزه‌ها، کاخ‌ها و خوردن غذا در رستوران‌ها ممکن است خیلی گران تمام شود؛‌ بااین‌حال جای نگرانی نیست، زیرا تفریحات و سرگرمی‌هایی در این شهر شلوغ وجود دارد که می‌توانید بدون پرداخت پول و به رایگان انجام دهید. با ما در مجله دلتا همراه شوید تا تفریحات رایگان در تهران را به شما معرفی کنیم.

بازدید از خانه هنرمندان

خانه هنرمندان ایران یکی دیگر از دیدنی‌های رایگان تهران به‌حساب می‌آید که حتی اگر علاقه‌ای به هنر ندارید نیز باید آن را در برنامه‌ خود قرار دهید. دانشجویان، گروه‌های هنری و البته گربه‌ها از مشتریان اینجا هستند و حس شگفت‌انگیز هنر معاصر ایران را به بازدیدکنندگان عرضه می‌کند. علاوه بر بازدید از گالری‌ها و نمایشگاه‌های خانه‌ هنرمندان، می‌توانید با هنرمندان جوان تهرانی گپ و گفتی داشته باشید.

بازدید از گنجینه‌های معماری

علاقه‌مندان به معماری مطمئناً عاشق شاهکارهای معماری تهران خواهند شد. از باغ ملی شروع کنید که یک بنای تاریخی و دولتی است و در ضلع شمالی خیابان امام خمینی، در ضلع شرقی وزارت امور خارجه و در ضلع غربی موزه‌ پست و تلگراف قرار دارد. در دوران قاجار از این مکان به‌عنوان میدان تیراندازی نظامی استفاده می‌شد و اکنون کاربرد آن به ساختمان‌هایی نظیر وزارت امور خارجه، کتابخانه‌ ملی و تعدادی موزه تغییر کرده است، هرچند سردر باغ ملی با کاشی‌کاری‌های زیبایش همچنان نقطه‌ اوج این سازه به‌حساب می‌آید.

چنان‌چه به‌سمت خیابان ناصر خسرو بروید،‌ به سرای روشن می‌رسید که سبک ایرانی را با اروپایی قرون‌وسطایی در هم آمیخته است و می‌تواند برای افراد عاشق معماری جذاب باشد. از دیگر سازه‌های تاریخی شهر می‌توان به شمس‌العماره اشاره کرد که یکی از بناهای تاریخی تهران، مربوط به دوره‌ قاجار و از شاخص‌ترین بناهای کاخ گلستان است که دارای پنج طبقه و ۳۵ متر ارتفاع است و در زمان ساختش، بلندترین ساختمان آن دوره در تهران بوده‌ است.

تماشای هنرهای خیابانی

واقعاً چه کسی عاشق هنرهای خیابانی نیست؟ نقاشی‌های دیواری و گرافیتی‌های زیادی در گوشه و کنار شهر تهران وجود دارد که بر اساس وقایع روز تغییر می‌کنند. هنگام قدم‌زدن در خیابان ولیعصر و خیابان‌های پشتی میدان تجریش، به دور و اطراف خود خوب که نگاه کنید، تعداد زیادی از این هنرها را خواهید دید. البته این هنرها در برخی از مناطق مرکزی و جنوبی شهر نیز به‌چشم می‌خورند.

بازدید از باغ ایرانی

ده ونک، منطقه‌ای آرام در شمال میدان شلوغ ونک است که یکی از قدیمی‌ترین محله‌های شهر تهران به شمار می‌رود و در گذشته باغ‌های بسیار بزرگی داشته است. با این حال زیبایی‌های این محله را می‌توان در کوچه‌های باریکی که برخی از آن‌ها فقط برای عبور یک نفر جا دارند و درهای چوبی آن جستجو کرد. پارک‌های زیادی در تهران وجود دارد؛ اما باغ ایرانی که بر اساس باغ‌های سنتی ایرانی ساخته شده است، بازدیدکننده‌ کمتری دارد. بهار بهترین فصل برای بازدید از این باغ در ده ونک است، زمانی که تعداد زیادی لاله‌ رنگارنگ محوطه‌ آن را می‌پوشاند.

شهری عجیب در نواحی دوردست اقیانوس آرام قرار دارد. این شهر آنقدر معماری عجیبی دارد که همه باستان‌شناسان را به‌فکر فرو برده که این شهر، چگونه با تکنولوژی ساده آن زمان، ساخته شده است. در ادامه مجله دلتا را همراهی کنید تا با شهر نان مادول بیشتر آشنا شوید.

درباره شهر نان مادول بیشتر بدانیم

در نواحی دوردست غرب اقیانوس آرام در شمال اکوادور، ویرانه‌های شهر باستانی و اسرار‌آمیزی به اسم نان مادول وجود دارد. این ویرانه‌های باشکوه بر روی تالابی در سمت شرقی جزیره پوناپی قرار دارد.

این شهر از ۹۲ جزیره مصنوعی کوچک تشکیل شده که بر روی صخره‌های مرجانی ساخته شده‌اند. همه این صخره‌های مرجانی توسط شبکه‌ای از کانال‌ها به‌هم مرتبط هستند، برای همین به ونیز اقیانوس آرام معروف شده‌اند.

عجیب‌ترین نکته‌ای که در شهر نان مادول وجود دارد

عجیب‌ترین نکته درباره این شهر، این است که در آن ساختمان‌هایی وجود دارد که دیوارهای آن‌ها از جنس بازالت است. ارتفاع این دیواره‌ها در بعضی از نقاط حتی به ۱۶ متر هم می‌رسد. این ساختمان‌ها از شاهکارهای مهندسی هستند.

مشخص نیست که این ساختمان‌ها چگونه با امکانات آن زمان ساخته شده‌اند! این بناها حدود ۹۰۰ سال پیش ساخته شده، اما قدمت جزیره‌های کوچک به قرن‌های ۸ و ۹ میلادی برمی‌گردند. این شهر در سال ۲۰۱۶ در لیست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت.

چه چیزی باعث می‌شود این دیوارها عجیب باشند؟

انسان‌های آن زمان، این سنگ‌های بازالتی را از بخش دیگر جزیره، از یک منطقه آتشفشانی برداشته‌اند. چیزی که باستان شناسان را گیج کرده، این‌ است که چگونه این سنگ‌های بزرگ از یک سمت جزیره به سمت دیگر آورده شده‌اند.

نکته حتی عجیب‌تر این است که بعد از این‌که این سنگ‌ها با موفقیت جابه‌جا شدند، چگونه تا ارتفاع ۱۶ متری بالا رفته‌اند. ساخت این شهر آنقدر عجیب است که تلاشی که برای ساخت این سازه‌ها به‌کار رفته را، حتی می‌توان با اهرام مصر مقایسه کرد.

شهر نان مادول در وسط اقیانوس آرام

نکته عجیب دیگر درباره این شهر، مکان عجیب و غریب و دورافتاده آن است. شهر در جای دورافتاده‌ای قرار دارد و از تمدن و شهرهای دیگر کیلومترها فاصله دارد و این نکته هم ماجرای این شهر را پیچیده‌تر کرده است. چرا شهر نان مادول باید دور از تمدن‌های دیگر و در وسط اقیانوس ساخته شود؟

مشخص است که اتفاقی عجیب در آن سوی جزیره افتاده است. حدود ۱۰۰ عدد از این جزیره‌های کوچک، کاملا شبیه هم هستند. اینکه دلیل این اتفاق چیست، اصلا مشخص نیست.

افسانه‌هایی درباره شهر اسرارآمیز باستانی در اکوادور

در جایی که علم از پاسخ به معما باز می‌ماند پای افسانه‌ها باز می‌شود. طبق افسانه‌ها، این شهر توسط دو جادوگر ساخته شده است. این دو برادر به‌دنبال این بودند تا یک عبادتگاه درست کنند. از آن‌جایی که آن‌ها جادوگر بودند، توانستند با جادو، سنگ‌های سنگین بازالت را به‌سمت اینجا هدایت کنند. حکومت آن‌ها بعد از حمله‌ای بزرگ به پایان رسید.

این جزیره با تمام رمز و رازش، مکانی حیرت‌انگیز و زیبا برای عاشقان طبیعت است.

در فاصله‌ای به حدود ۲ کیلومتری جنوب غرب المدام، شهر کوچکی در امتداد جاده‌ قدیمی دبی ـ هاتا قرار دارد که امروزه محلی متروک است. این دهکده در گذشته محل سکونت مردم قبیله‌ ال کوتبی بوده است که جزو ۳ قبیله‌ برجسته‌ای بودند که در همسایگی المدام زندگی می‌کردند. بنا به دلایلی، مردمان این قبیله بار خود را بستند و بیش از یک دهه است که آن‌جا را ترک کرده‌اند. در افسانه‌های محلی آمده است که جن‌ها کاری کرده‌اند که مردم از این دهکده فاصله گرفته‌اند. با ما در مجله دلتا همراه باشید تا به دهکده دفن شده در المدام سفر کنیم.

دهکده دفن شده در المدام

بومیان معتقدند که اتفاقی فرازمینی در المدام رخ داده است که سبب شده تا به منطقه‌ای متروکه تبدیل شود، اما در حقیقت، هجوم ماسه‌های ناخوانده‌ صحرا بوده که باعث خالی شدن این دهکده از ساکنان آن شده است.

این دهکده از ۲ ردیف خانه‌ با شکل‌هایی مشابه و مسجدی در یک انتهای آن تشکیل شده است. گزارش‌ها حاکی از آن است که این خانه‌ها در اواخر دهه‌ ۱۹۷۰ یا ۱۹۸۰ به‌عنوان بخشی از یک پروژه‌ ساخت مسکن، بنا شده‌اند. همچنین این خانه‌ها، بناهایی خوش ساخت و محکم هستند که حتی با گذشت بیش از یک دهه از متروکه ماندن آن‌ها، دیوارهای فرو ریخته یا پوسته پوسته شدن رنگ آن‌ها به‌ندرت مشاهده می‌شود. بااین‌که هیچ‌کدام از این خانه‌ها تخریب نشده‌اند، اما اتاق به اتاق و خانه به خانه‌ آن‌جا تا نیمه در زیر ماسه‌ها دفن شده‌اند. در حقیقت این شن و ماسه‌ها بود که باعث راندن ساکنان آن‌جا شد، نه حضور جن‌‌ها.

مسیر دسترسی

المدام در فاصله‌ ۶۰ کیلومتری از شهر دبی و ۵۰ کیلومتری از شهر شارجه واقع شده است. این منطقه، به‌نام شهر قدیمی المدام شناخته می‌شود. این دهکده‌ متروک، امروزه به مکانی معروف در میان گردشگران و کاربران شبکه‌های اجتماعی تبدیل شده است.

ایران هم روستایی داریم که شاید کمتر کسی نام آن را شنیده باشد، روستایی که آب از وسطش می‌گذرد و مردم در آن با قایق عبور و مرور می‌کنند. رفت و آمد در این روستا شما را به یاد رفت و آمد در ونیز می‌اندازد. تالاب شادگان یک تالاب بین‌المللی است که عمده آب خود را از رودخانه جراحی تامین می‌کند و در میان روستای صراخیه (سراخیه) و رگبه جریان دارد. با ما در مجله دلتا همراه باشید تا به ونیز ایران در روستای صراخیه سفر کنیم.

ونیز ایران در روستای صراخیه

معماری روستای صراخیه بسیار جالب توجه است و می‌توان گفت نمونه‌های آن را در جهان کمتر می‌توان یافت. خانه‌ها در روستای صراخیه با خشت، گل و نی ساخته شده است. روستایی که ۹۰ خانوار دارد و مردمش با زبان عربی صحبت می‌کنند و دشداشه (لباس بلند عربی) می‌پوشند. تنها وسیله رفت و آمد در صراخیه، قایق یا بلم است و همین دلیل سبب شده تا این روستا را با نام ونیز ایران بشناسند.

حیوانات بومی

اگر به این روستا بروید، متوجه افراد محلی می‌شوید که با قایق‌های پارویی و قایق‌های موتوری می‌خواهند شما را به دل تالاب ببرند که می‌تواند تجربه‌ای متفاوت برایتان باشد. دیدن یک روستا و خانه‌های روستایی در دل تالاب، دیدن پرندگان بومی کم نظیر و برخی پرندگان در خطر انقراض جهانی همچون عقاب تالابی خالدار، عقاب دریایی دم سفید، اردک سرسفید، گیلانشاه خالدار، اردک مرمری، عروس غاز، اکراس آفریقایی و پلیکان پا خاکستری که متاسفانه هنوز شکار می‌شوند.

اردک مرمری تنها در تالاب شادگان زیست می‌کند و در جای دیگری از جهان وجود ندارد. بنابراین آنها که به پرنده نگری علاقه دارند می‌توانند سری هم به این تالاب بزنند. گذر از کنار نی‌های سبز داخل تالاب نیز در کنار شنیدن صدای آرام آب برایتان جذاب خواهد بود.

روستای صراخیه در شهرستان شادگان و نزدیک به اهواز و آبادان در استان خوزستان قرار گرفته و همچون دیگر شهرهای جنوبی ایران از اواسط مهرماه تا اواسط اسفندماه، مطبوع‌ترین آب و هوای خود را تجربه می‌کند. در واقع این روستا ۱۱۰ کیلومتر از اهواز و ۶۳ کیلومتراز خرمشهر فاصله دارد. مردم این منطقه علاوه بر اجاره قایق به گردشگران از صنایع دستی ساخته شده از برگ درختان نخل نیز کسب درآمد می‌کنند. همچنین تعدادی خانه که با نخل خرما ساخته شده و کپر نام دارد در وسط تالاب و در نزدیکی روستا قرار گرفته به مسافران اجاره داده می‌شود.

مسیر دسترسی

اصلی ترین مسیر دسترسی روستای صراخیه و تالاب شادگان از شهر اهواز است. می‌توانید به شهر اهواز بروید و از آنجا به سمت آبادان حرکت کنید تا به منطقه دارخوین برسید. زمانی که در حال خروج از دارخوین هستید. جاده‌ای می‌بینید که شما را به سمت شهر شادگان می‌برد. از شادگان تا روستای صراخیه راهی نیست.

تاکنون در دنیای گردشگری وحشت با شماری از پل‌های معروف و تسخیرشده جهان آشنا شدیم. پل‌هایی که ظاهرا در مسیرهای ارتباطی دنیای زنده‌ها، که جهان ما را به جهان ارواح پیوند داده‌اند. مقصد ترسناک امروز ما باز هم یک پل ساخته دست بشر است که به دلیل وقوع حوادثی، با عنوانی ناخوشایند به شهرت رسیده است. با ما در مجله دلتا همراه باشید تا با پل خودکشی در پاسادنا آشنا شوید.

پل خودکشی در پاسادنا

داستان امروز ما پیرامون پلی زیبا در امتداد خیابان کلرادو است که برفراز بستر رودخانه ساخته شده است. تاریخ احداث این پل در پاسادنا به سال ۱۹۱۲ بازمی‌گردد، در آن زمان این پل با هزینه ۱۹۱ هزار دلار و زیر نظر شرکت مهندسی «وادل و هرینگتون» ساخته شد. اما به نظر می‌رسد سازندگان آن هرگز تصور نمی‌کردند که روزی این دست ساخته زیبا و با شکوه‌شان، با لقبی خاص و نه چندان خوشایند شناخته شود.

بله این پل دست کم از سال ۱۹۳۲ تاکنون اسم مستعار «پل خودکشی» (Suicide Bridge) را یدک می‌کشد.

این پل در اصل با نام پل خیابان کلرادو شناخته و روی بستر رودخانه ساخته شده است، همین امر باعث شده شاهد شکل‌گیری یک پرسپکتیو خاص و تماشایی باشیم، به ویژه زمانی که افراد در حال رانندگی روی پل هستند.

به لطف این چشم‌انداز سحرانگیز و البته قرارگیری چراغ‌هایی در فواصل منظم، این پل از حال و هوای رمانتیک و عاشقانه برخوردار است، به ویژه وقتی بیننده از فاصله‌ای دور به آن نگاه می‌کند، اسیر جادوی دلفریب و کلاسیک آن می‌شود. اما این ساختار خاص و منحصربه‌فرد دست کم تاکنون صحنه‌ خودکشی بیش از صد انسان بوده که از بالای آن به پایین پریده و به زندگی‌شان خاتمه دادند.

متاسفانه به خاطر ارتفاع بالای پل، این پریدن‌ها اغلب به تکه تکه شدن اجساد منتهی شده و صحنه‌ای زشت و ناخوشایند را برجای می‌گذارند.

ارواح سرگردان

البته خودکشی به تنهایی تنها عامل شهرت این پل نبوده است. به هر حال وقتی افرادی افسرده و رنج دیده که به آخر خط رسیده‌اند، با پریدن از این پل به رنج‌های عمیق زندگی خود پایان می‌دهند، ارواح و اشباح هم آرام آرام از گوشه و کنار سر برآورده و باعث شکل‌گیری انواع داستان‌های ترسناک از تسخیر ارواح و مشاهده‌ اشباح می‌شوند. به طوری که امروزه گفته می‌شود پل خودکشی دست کم توسط چندین روح تسخیر شده است.

از جمله این ارواح می‌توان به روح مردی با عینکی با قاب سیمی و زنی اشاره کرد که ظاهرا لباس بلندی به تن دارد. او اغلب ایستاده برفراز یکی از نرده‌های پل مشاهده شده است و به محض آنکه خود را از پل به پایین می‌اندازد، در هوا ناپدید می‌شود.

حتی زیر پل، ارواح هنوز هم روی بستر رودخانه این سو و آن سو می‌روند. بارها صداهای عجیب و انعکاس گریه و ناله‌ها در تاریکی شب به گوش مردم رسیده است، اشکالی مه گرفته و شبح مانند مشاهده شده و حیوانات اغلب در این منطقه رفتارهایی عجیب و غیر عادی از خود نشان می‌دهند.