مجله دلتا

برای کسی که به پایان خط رسیده، پریدن از پل یک انتخاب منطقی برای پایان دادن به تمامی مشکلات است. ظاهرا پل خودکشی پاسادنا، مکانی ایده‌آل و منطقی برای این دسته است.

پل‌هایی وجود دارند که ظاهرا در مسیرهای ارتباطی دنیای زنده‌ها، جهان ما را به جهان ارواح پیوند داده‌اند. مقصد ترسناک امروز ما باز هم یک پل ساخته دست بشر به نام پل خیابان کلرادو است که به دلیل وقوع حوادثی چند، با عنوانی ناخوشایند یعنی پل خودکشی به شهرت رسیده است. با مجله دلتا همراه باشید.

داستان ساخت پل

داستان امروز ما پیرامون پلی زیبا در امتداد خیابان کلرادو است. تاریخ احداث این پل در پاسادنا به سال ۱۹۱۲ باز می‌گردد. اما به نظر می‌رسد سازندگان آن هرگز تصور نمی‌کردند که روزی این دست ساخته زیبا و با شکوه‌شان، با لقبی خاص و نه چندان خوشایند شناخته شود. بله این پل دست کم از سال ۱۹۳۲ تاکنون اسم مستعار پل خودکشی را یدک می‌کشد.

این پل در اصل با نام پل خیابان کلرادو شناخته و روی بستر رودخانه ساخته شده است، همین امر باعث شده شاهد شکل گیری یک پرسپکتیو خاص و تماشایی باشیم، به ویژه زمانی که افراد در حال رانندگی روی پل هستند.

به لطف این چشم‌ انداز سحر انگیز و البته قرارگیری چراغ‌هایی در فواصل منظم، این پل از حال و هوای رمانتیک و عاشقانه برخوردار است، به ویژه وقتی بیننده از فاصله‌ای دور به آن نگاه می‌کند، اسیر جادوی دلفریب و کلاسیک آن می‌شود. اما این ساختار خاص و منحصر به ‌فرد دست کم تاکنون صحنه‌ خودکشی بیش از صد انسان بوده که از بالای آن به پایین پریده و به زندگی‌شان خاتمه دادند.

داستان خودکشی ها

اولین خودکشی در سال ۱۹۱۹ به وقوع پیوست، بعدها و در هنگام بحران و رکود اقتصادی بزرگی که گریبان‌ گیر مردم آمریکا شده بود، نزدیک به ۵۰ خودکشی دیگر در کارنامه این پل به ثبت رسید. هر چند در گزارشات دیگر آمارهای متفاوتی ارائه شده است و حتی تخمین زده می‌شود که در همین فاصله ۹۵ نفر روی همین پل به زندگی خود خاتمه دادند.

این پل در سال ۱۹۹۳ مرمت شد و به دنبال آن شاهد اضافه شدن یک حصار و نرده مخصوص برای جلوگیری از خودکشی روی پل بودیم. این امر اگرچه شمار قربانیانی را که قصد خودکشی در این منطقه را داشتند تا حدودی کاهش داد، اما نتوانست به صورت کامل این مسئله را متوقف کند و همین مسئله باعث شده که هنوز هم بسیاری این پل را با نام مستعار خود شناسایی کنند.

ارواح این پل

البته خودکشی به تنهایی عامل شهرت این پل نبوده است. به هر حال وقتی افرادی افسرده و رنج دیده که به آخر خط رسیده‌اند، با پریدن از این پل به رنج‌های عمیق زندگی خود پایان می‌دهند، ارواح و اشباح هم آرام آرام از گوشه و کنار سر برآورده و باعث شکل گیری انواع داستان‌های ترسناک از تسخیر ارواح و مشاهده‌ اشباح می‌شوند. به طوری که امروزه گفته می‌شود پل خودکشی دست کم توسط چندین روح تسخیر شده است.

از جمله این ارواح می‌توان به روح مردی عینکی با قاب سیمی و زنی اشاره کرد که ظاهرا لباس بلندی به تن دارد. او اغلب ایستاده بر فراز یکی از نرده‌های پل مشاهده شده است و به محض آنکه خود را از پل به پایین می‌اندازد، در هوا ناپدید می‌شود.

حتی زیر پل، ارواح هنوز هم روی بستر رودخانه این سو و آن سو می‌روند. بارها صداهای عجیب و انعکاس گریه و ناله‌ها در تاریکی شب به گوش مردم رسیده است، اشکالی مه گرفته و شبح مانند مشاهده شده و حیوانات اغلب در این منطقه رفتارهایی عجیب و غیر عادی از خود نشان می‌دهند.

بسیاری از ساکنان کمپ‌های افراد بی‌خانمان که معمولا زیر پل برپاست، به صورت مرتب از مشاهده اشباح صحبت کرده و از شنیدن صداهای مرموز و ترسناک گلایه دارند. ظاهرا حتی شبحی زیر پل سرگردان است و در حالی که به این سو و آن سو می‌رود به صورت نجواگونه سرودی را زمزمه می‌کند، در حالی که هیچ کس به درستی قادر به درک منظور او نیست.

برای کسی که به پایان خط رسیده، پریدن از پل یک انتخاب منطقی برای پایان دادن به تمامی مشکلات است. ظاهرا پل خودکشی پاسادنا، مکانی ایده‌آل و منطقی برای این دسته است.

پل‌هایی وجود دارند که ظاهرا در مسیرهای ارتباطی دنیای زنده‌ها، جهان ما را به جهان ارواح پیوند داده‌اند. مقصد ترسناک امروز ما باز هم یک پل ساخته دست بشر به نام پل خیابان کلرادو است که به دلیل وقوع حوادثی چند، با عنوانی ناخوشایند یعنی پل خودکشی به شهرت رسیده است. با مجله دلتا همراه باشید.

داستان ساخت پل

داستان امروز ما پیرامون پلی زیبا در امتداد خیابان کلرادو است. تاریخ احداث این پل در پاسادنا به سال ۱۹۱۲ باز می‌گردد. اما به نظر می‌رسد سازندگان آن هرگز تصور نمی‌کردند که روزی این دست ساخته زیبا و با شکوه‌شان، با لقبی خاص و نه چندان خوشایند شناخته شود. بله این پل دست کم از سال ۱۹۳۲ تاکنون اسم مستعار پل خودکشی را یدک می‌کشد.

این پل در اصل با نام پل خیابان کلرادو شناخته و روی بستر رودخانه ساخته شده است، همین امر باعث شده شاهد شکل گیری یک پرسپکتیو خاص و تماشایی باشیم، به ویژه زمانی که افراد در حال رانندگی روی پل هستند.

به لطف این چشم‌ انداز سحر انگیز و البته قرارگیری چراغ‌هایی در فواصل منظم، این پل از حال و هوای رمانتیک و عاشقانه برخوردار است، به ویژه وقتی بیننده از فاصله‌ای دور به آن نگاه می‌کند، اسیر جادوی دلفریب و کلاسیک آن می‌شود. اما این ساختار خاص و منحصر به ‌فرد دست کم تاکنون صحنه‌ خودکشی بیش از صد انسان بوده که از بالای آن به پایین پریده و به زندگی‌شان خاتمه دادند.

داستان خودکشی ها

اولین خودکشی در سال ۱۹۱۹ به وقوع پیوست، بعدها و در هنگام بحران و رکود اقتصادی بزرگی که گریبان‌ گیر مردم آمریکا شده بود، نزدیک به ۵۰ خودکشی دیگر در کارنامه این پل به ثبت رسید. هر چند در گزارشات دیگر آمارهای متفاوتی ارائه شده است و حتی تخمین زده می‌شود که در همین فاصله ۹۵ نفر روی همین پل به زندگی خود خاتمه دادند.

این پل در سال ۱۹۹۳ مرمت شد و به دنبال آن شاهد اضافه شدن یک حصار و نرده مخصوص برای جلوگیری از خودکشی روی پل بودیم. این امر اگرچه شمار قربانیانی را که قصد خودکشی در این منطقه را داشتند تا حدودی کاهش داد، اما نتوانست به صورت کامل این مسئله را متوقف کند و همین مسئله باعث شده که هنوز هم بسیاری این پل را با نام مستعار خود شناسایی کنند.

ارواح این پل

البته خودکشی به تنهایی عامل شهرت این پل نبوده است. به هر حال وقتی افرادی افسرده و رنج دیده که به آخر خط رسیده‌اند، با پریدن از این پل به رنج‌های عمیق زندگی خود پایان می‌دهند، ارواح و اشباح هم آرام آرام از گوشه و کنار سر برآورده و باعث شکل گیری انواع داستان‌های ترسناک از تسخیر ارواح و مشاهده‌ اشباح می‌شوند. به طوری که امروزه گفته می‌شود پل خودکشی دست کم توسط چندین روح تسخیر شده است.

از جمله این ارواح می‌توان به روح مردی عینکی با قاب سیمی و زنی اشاره کرد که ظاهرا لباس بلندی به تن دارد. او اغلب ایستاده بر فراز یکی از نرده‌های پل مشاهده شده است و به محض آنکه خود را از پل به پایین می‌اندازد، در هوا ناپدید می‌شود.

حتی زیر پل، ارواح هنوز هم روی بستر رودخانه این سو و آن سو می‌روند. بارها صداهای عجیب و انعکاس گریه و ناله‌ها در تاریکی شب به گوش مردم رسیده است، اشکالی مه گرفته و شبح مانند مشاهده شده و حیوانات اغلب در این منطقه رفتارهایی عجیب و غیر عادی از خود نشان می‌دهند.

بسیاری از ساکنان کمپ‌های افراد بی‌خانمان که معمولا زیر پل برپاست، به صورت مرتب از مشاهده اشباح صحبت کرده و از شنیدن صداهای مرموز و ترسناک گلایه دارند. ظاهرا حتی شبحی زیر پل سرگردان است و در حالی که به این سو و آن سو می‌رود به صورت نجواگونه سرودی را زمزمه می‌کند، در حالی که هیچ کس به درستی قادر به درک منظور او نیست.