با شنیدن نام گورستان چه چیزی در ذهنتان ترسیم می‌شود؟ زمینی با قبرهای سوت و کور؟ تصور دور از ذهنی نیست. اما در گورستانی که می‌خواهیم از آن برایتان حرف بزنیم جسد آدم‌ها خاک نشده است، اینجا قطارها از این دنیا خداحافظی می‌کنند.
گورستان قطارها مکانی ساکت و مرموز است که روزگاری صدای سوت قطارهایش تا آسمان بالا می‌رفت، حالا به جایی برای آرامش قطارهای کهنه و قدیمی تبدیل شده است. با مجله دلتا همراه باشید تا با هم سری به این گورستان بزنیم.
اویونی در بولیوی در سال‌های دور یکی از مراکز و گذرگاه‌های مهم تجاری بولیوی بود، شهری که شهرهای پر اهمیت بولیوی را به هم متصل می‌کرد. در آن زمان تصمیم بر آن شد تا این شهر به عنوان یک مرکز راه آهن بزرگ شروع به کار کند، اما این تصمیم چندان ماندگار نشد.
ساخت و ساز این شبکه بزرگ راه آهن به سال ۱۸۸۸ میلادی بازمی‌گردد. در آن زمان رئیس‌جمهور بولیوی از این طرح به خوب استقبال کرد، به اعتقاد او گسترش چنین شبکه‌ای باعث رونق و پیشرفت منطقه می‌شد. اما برای این طرح مانع و مزاحمت بزرگی وجود داشت و آن چیزی نبود جز مقاوت قوم بومی به نام «آیمارا»! این قوم با این طرح به شدت مخالف بود و عملی شدن آن را تجاوز به خاک خود می‌دانست، در طول عمر کوتاه مدت فعالیت این راه آهن قوم آیمارا با درگیری‌های مختلف بارها مخالفت خود را با فعالیت این شبکه راه آهن نشان داد.
قطارهایی که در این تصویرها می بینید روزگاری برای صنعت معدن و شرکت‌های مربوط به آن کار می‌کردند، آن‌ها مواد معدنی را به سمت بندرگاه‌های اقیانوس آرام می‌بردند. در سال ۱۹۴۰ صنعت معدن به دلایل مختلفی سقوط کرد، یکی از دلایل آن تمام شدن ذخایر معدن‌ها بود. بعد از این سقوط این قطارها عملا کارایی نداشتند و در اینجا به حال خود رها شدند.
با گذر زمان و عواملی چون بارندگی‌ها و طوفان‌ها این قطارها رنگ و بوی کهنگی به خود گرفته‌اند. بدنه آن‌ها زنگ زده است و روی آن‌ها نوشته‌ها و یادگاری‌های مختلفی از گردشگران دیده می‌شود. اما جالب اینجاست، این منطقه که از آن به عنوان گورستان قطارها یاد می‌شود یکی از جاذبه‌های گردشگری برای گردشگران خارجی و داخلی بولیوی است. محال است شما به این کشور سفر کنید، سراغ این محل را از کسی بگیرید و او اینجا را نشناسد. اگر روزی تصمیم به دیدن اینجا کردید، دوربینتان را فراموش نکنید، سوژه‌های عکاسی جالبی از این قطارهای از دنیا رفته خواهید دید. با استقبال گردشگران از این گورستان به نظر می‌رسد در آینده نزدیک این منطقه به یک موزه تبدیل شود.
با شنیدن نام گورستان چه چیزی در ذهنتان ترسیم می‌شود؟ زمینی با قبرهای سوت و کور؟ تصور دور از ذهنی نیست. اما در گورستانی که می‌خواهیم از آن برایتان حرف بزنیم جسد آدم‌ها خاک نشده است، اینجا قطارها از این دنیا خداحافظی می‌کنند.
گورستان قطارها مکانی ساکت و مرموز است که روزگاری صدای سوت قطارهایش تا آسمان بالا می‌رفت، حالا به جایی برای آرامش قطارهای کهنه و قدیمی تبدیل شده است. با مجله دلتا همراه باشید تا با هم سری به این گورستان بزنیم.
اویونی در بولیوی در سال‌های دور یکی از مراکز و گذرگاه‌های مهم تجاری بولیوی بود، شهری که شهرهای پر اهمیت بولیوی را به هم متصل می‌کرد. در آن زمان تصمیم بر آن شد تا این شهر به عنوان یک مرکز راه آهن بزرگ شروع به کار کند، اما این تصمیم چندان ماندگار نشد.
ساخت و ساز این شبکه بزرگ راه آهن به سال ۱۸۸۸ میلادی بازمی‌گردد. در آن زمان رئیس‌جمهور بولیوی از این طرح به خوب استقبال کرد، به اعتقاد او گسترش چنین شبکه‌ای باعث رونق و پیشرفت منطقه می‌شد. اما برای این طرح مانع و مزاحمت بزرگی وجود داشت و آن چیزی نبود جز مقاوت قوم بومی به نام «آیمارا»! این قوم با این طرح به شدت مخالف بود و عملی شدن آن را تجاوز به خاک خود می‌دانست، در طول عمر کوتاه مدت فعالیت این راه آهن قوم آیمارا با درگیری‌های مختلف بارها مخالفت خود را با فعالیت این شبکه راه آهن نشان داد.
قطارهایی که در این تصویرها می بینید روزگاری برای صنعت معدن و شرکت‌های مربوط به آن کار می‌کردند، آن‌ها مواد معدنی را به سمت بندرگاه‌های اقیانوس آرام می‌بردند. در سال ۱۹۴۰ صنعت معدن به دلایل مختلفی سقوط کرد، یکی از دلایل آن تمام شدن ذخایر معدن‌ها بود. بعد از این سقوط این قطارها عملا کارایی نداشتند و در اینجا به حال خود رها شدند.
با گذر زمان و عواملی چون بارندگی‌ها و طوفان‌ها این قطارها رنگ و بوی کهنگی به خود گرفته‌اند. بدنه آن‌ها زنگ زده است و روی آن‌ها نوشته‌ها و یادگاری‌های مختلفی از گردشگران دیده می‌شود. اما جالب اینجاست، این منطقه که از آن به عنوان گورستان قطارها یاد می‌شود یکی از جاذبه‌های گردشگری برای گردشگران خارجی و داخلی بولیوی است. محال است شما به این کشور سفر کنید، سراغ این محل را از کسی بگیرید و او اینجا را نشناسد. اگر روزی تصمیم به دیدن اینجا کردید، دوربینتان را فراموش نکنید، سوژه‌های عکاسی جالبی از این قطارهای از دنیا رفته خواهید دید. با استقبال گردشگران از این گورستان به نظر می‌رسد در آینده نزدیک این منطقه به یک موزه تبدیل شود.
دژ قهقهه، زندان شاهان ایران