یک جزیره سرسبز و زیبا شاید دست کمی از یک بهشت زمینی نداشته باشد، اما روابط حاکم بر دنیای انسان‌ها می‌تواند هر بهشتی را به جهنمی توصیف ناپذیر مبدل کند.
مستعمره کیفری کایِن که بیشتر با نام جزیره شیطان به شهرت رسیده، در گذشته و در قرون نوزده و بیست به‌عنوان یک زندان مورد استفاده قرار داشت. این زندان در قالب چندین ساختمان مجزا در جزایر کوچک و بزرگ گویان فرانسه ساخته شد. اینجا محلی برای نگه‌داری زندانیان سیاسی تبعید شده و به‌طور کلی هر کسی بود که به‌نحوی اسباب ناخشنودی حاکمان فرانسوی را فراهم کرده بود. با مجله دلتا همراه باشید.
این مکان مخوف همچنین به‌دلیل برخوردهای خشن نگهبانان با جنایتکارانی که از سرتاسر قلمروی فرانسه گردآوری و به این جزیره فرستاده شده بودند نیز به شهرت رسیده است. سیستم حاکم بر این مکان سرانجام در سال ۱۹۵۳ منسوخ و زندان نیز تعطیل شد.
جزیره شیطان کجاست؟
جزیره شیطان یکی از جزایر گویان فرانسه است که از جمله مستعمرات این کشور در فراسوی آب‌ها بوده و در شمال آمریکای جنوبی قرار گرفته است. شرایط حاکم بر این جزیره به‌قدری سخت و طاقت فرسا بود که بسیاری از زندانیان نجات یافته اذعان داشتند که در زمان حضور در جزیره، خود را مردگانی زنده می‌دیدند. تخمین زده می‌شود که در طول این دوران، بیش از ۴۰ درصد از زندانیان تازه وارد در همان سال‌های نخستین حضور خود در زندان جان می‌باختند و به اصطلاح تنها افراد قوی و البته حرف شنو می‌توانستند از رنج و عذاب حاکم بر این زندان به سلامت عبور کرده و درنهایت جان سالم به در ببرند.
سفر به جزیره شیطان
سفر به جزیره شیطان برای بسیاری از محکومان سفر آخر بود. آن‌ها را سوار بر کشتی به زندان می‌بردند، آن‌ها بلافاصله بعد از سوار شدن هویت فردی خود را از دست داده و از آن پس تنها یک شماره بودند که مرگ و زندگیشان برای کسی اهمیت نداشت. زندانبانان این افراد را به عرشه زیرین کشتی برده و در قفس‌های آهنی زندانی می‌کردند، جایی که تاریکی حاکم بر آن کشنده بود و به‌سختی هوا به آن‌جا می‌رسید.
زندانیان در سفری مشقت‌بار به زندانی منتقل می‌شدند که بی‌شک جهنمی زمینی بود. بیماری هجوم آورده و به‌دلیل کمبود آذوقه، زندانیان مدام در رنج و عذاب بودند. در نتیجه بسیاری از زندانیان این شرایط را تاب نیاورده و در مسیر رسیدن به جزیره، جان می‌سپردند.
این بخشی از مصائب مسیر سفر به جزیره بود، اما وقتی زندانیان به جزیره رسیده و با استقبال معدود زندانیان نجات یافته در میان دیوارهای زندان مواجه می‌شدند، کمی امیدوار می‌شدند. اما خیلی زود با دیدن شرایط حاکم بر محیط این امیدها دوباره به ناامیدی ختم می‌شد.
شرایط زندانیان
آب‌هایی که فاصله میان جزیره شیطان و سرزمین اصلی را پر کرده بود، بسیار خطرناک و رام نشدنی به نظر می‌رسید. از سوی دیگر در زیر سطح این آب‌های خروشان، کوسه‌های مرگ آفرین در رفت‌و‌آمد بودند. بر طبق مدارک موجود اگر کسی از زندان فرار کرده و دل به دریا می‌سپرد، بلافاصله توسط کوسه‌های وحشی تکه تکه می‌شد.
حتی اگر کسی باوجود این مخاطرات می‌توانست خود را به سرزمین اصلی برساند با جنگل‌هایی خطرناک مواجه می‌شد. بدون غذا یا ابزارهای لازم برای نجات، او در میان این جهان وحشی جان می‌سپرد.
درنهایت اگر زندانیان از هفت سال عذاب جهنمی در این جزیره جان سالم به در می‌بردند، آن وقت باید هفت سال دیگر را در گویان فرانسه گذرانده و بعد از آن نیز اگر پول کافی برای سوار شدن به کشتی و گذر از اقیانوس داشتند، به خانه خود بازمی‌گشتند.
تعطیل شدن زندان جزیره شیطان
سرانجام رفتارهای صورت گرفته در این زندان با انتشار یک کتاب به قلم یکی از نجات یافتگان به گوش مردم رسیده و باعث نارضایتی عمومی شد، به‌طوری که بعد از چاپ این کتاب مقامات فرانسوی اعلام کردند که قصد تعطیل کردن این زندان را دارند. سرانجام در فاصله سال‌های ۱۹۴۶ تا ۱۹۵۳ زندان‌های موجود در این جزایر یکی بعد از دیگر بسته شدند و سرانجام فعالیت‌های آن به طول کامل تعطیل شد.
امروزه مردم می‌توانند سوار بر قایق به بازدید این زندان بروند. دو جزیره بزرگ این منطقه به روی عموم باز هستند و شماری از ساختمان‌های قدیمی به‌عنوان موزه مورد استفاده قرار دارند که به‌عنوان جاذبه گردشگری مورد توجه علاقه‌مندان نیز قرار گرفته‌اند.
یک جزیره سرسبز و زیبا شاید دست کمی از یک بهشت زمینی نداشته باشد، اما روابط حاکم بر دنیای انسان‌ها می‌تواند هر بهشتی را به جهنمی توصیف ناپذیر مبدل کند.
مستعمره کیفری کایِن که بیشتر با نام جزیره شیطان به شهرت رسیده، در گذشته و در قرون نوزده و بیست به‌عنوان یک زندان مورد استفاده قرار داشت. این زندان در قالب چندین ساختمان مجزا در جزایر کوچک و بزرگ گویان فرانسه ساخته شد. اینجا محلی برای نگه‌داری زندانیان سیاسی تبعید شده و به‌طور کلی هر کسی بود که به‌نحوی اسباب ناخشنودی حاکمان فرانسوی را فراهم کرده بود. با مجله دلتا همراه باشید.
این مکان مخوف همچنین به‌دلیل برخوردهای خشن نگهبانان با جنایتکارانی که از سرتاسر قلمروی فرانسه گردآوری و به این جزیره فرستاده شده بودند نیز به شهرت رسیده است. سیستم حاکم بر این مکان سرانجام در سال ۱۹۵۳ منسوخ و زندان نیز تعطیل شد.
جزیره شیطان کجاست؟
جزیره شیطان یکی از جزایر گویان فرانسه است که از جمله مستعمرات این کشور در فراسوی آب‌ها بوده و در شمال آمریکای جنوبی قرار گرفته است. شرایط حاکم بر این جزیره به‌قدری سخت و طاقت فرسا بود که بسیاری از زندانیان نجات یافته اذعان داشتند که در زمان حضور در جزیره، خود را مردگانی زنده می‌دیدند. تخمین زده می‌شود که در طول این دوران، بیش از ۴۰ درصد از زندانیان تازه وارد در همان سال‌های نخستین حضور خود در زندان جان می‌باختند و به اصطلاح تنها افراد قوی و البته حرف شنو می‌توانستند از رنج و عذاب حاکم بر این زندان به سلامت عبور کرده و درنهایت جان سالم به در ببرند.
سفر به جزیره شیطان
سفر به جزیره شیطان برای بسیاری از محکومان سفر آخر بود. آن‌ها را سوار بر کشتی به زندان می‌بردند، آن‌ها بلافاصله بعد از سوار شدن هویت فردی خود را از دست داده و از آن پس تنها یک شماره بودند که مرگ و زندگیشان برای کسی اهمیت نداشت. زندانبانان این افراد را به عرشه زیرین کشتی برده و در قفس‌های آهنی زندانی می‌کردند، جایی که تاریکی حاکم بر آن کشنده بود و به‌سختی هوا به آن‌جا می‌رسید.
زندانیان در سفری مشقت‌بار به زندانی منتقل می‌شدند که بی‌شک جهنمی زمینی بود. بیماری هجوم آورده و به‌دلیل کمبود آذوقه، زندانیان مدام در رنج و عذاب بودند. در نتیجه بسیاری از زندانیان این شرایط را تاب نیاورده و در مسیر رسیدن به جزیره، جان می‌سپردند.
این بخشی از مصائب مسیر سفر به جزیره بود، اما وقتی زندانیان به جزیره رسیده و با استقبال معدود زندانیان نجات یافته در میان دیوارهای زندان مواجه می‌شدند، کمی امیدوار می‌شدند. اما خیلی زود با دیدن شرایط حاکم بر محیط این امیدها دوباره به ناامیدی ختم می‌شد.
شرایط زندانیان
آب‌هایی که فاصله میان جزیره شیطان و سرزمین اصلی را پر کرده بود، بسیار خطرناک و رام نشدنی به نظر می‌رسید. از سوی دیگر در زیر سطح این آب‌های خروشان، کوسه‌های مرگ آفرین در رفت‌و‌آمد بودند. بر طبق مدارک موجود اگر کسی از زندان فرار کرده و دل به دریا می‌سپرد، بلافاصله توسط کوسه‌های وحشی تکه تکه می‌شد.
حتی اگر کسی باوجود این مخاطرات می‌توانست خود را به سرزمین اصلی برساند با جنگل‌هایی خطرناک مواجه می‌شد. بدون غذا یا ابزارهای لازم برای نجات، او در میان این جهان وحشی جان می‌سپرد.
درنهایت اگر زندانیان از هفت سال عذاب جهنمی در این جزیره جان سالم به در می‌بردند، آن وقت باید هفت سال دیگر را در گویان فرانسه گذرانده و بعد از آن نیز اگر پول کافی برای سوار شدن به کشتی و گذر از اقیانوس داشتند، به خانه خود بازمی‌گشتند.
تعطیل شدن زندان جزیره شیطان
سرانجام رفتارهای صورت گرفته در این زندان با انتشار یک کتاب به قلم یکی از نجات یافتگان به گوش مردم رسیده و باعث نارضایتی عمومی شد، به‌طوری که بعد از چاپ این کتاب مقامات فرانسوی اعلام کردند که قصد تعطیل کردن این زندان را دارند. سرانجام در فاصله سال‌های ۱۹۴۶ تا ۱۹۵۳ زندان‌های موجود در این جزایر یکی بعد از دیگر بسته شدند و سرانجام فعالیت‌های آن به طول کامل تعطیل شد.
امروزه مردم می‌توانند سوار بر قایق به بازدید این زندان بروند. دو جزیره بزرگ این منطقه به روی عموم باز هستند و شماری از ساختمان‌های قدیمی به‌عنوان موزه مورد استفاده قرار دارند که به‌عنوان جاذبه گردشگری مورد توجه علاقه‌مندان نیز قرار گرفته‌اند.
دژ قهقهه، زندان شاهان ایران