در کشور اکوادور تصمیم گرفتند که یک خط راه آهن جدید احداث کنند. این راه‌آهن قرار بود که شهری ساحلی را به پایتخت این کشور یعنی کیتو وصل کند و باعث رونق گردشگری شود. اما چه چیزی باعث می‌شد تا آنها از این تصمیم تا این اندازه وحشت پیدا کنند و با آن مخالفت کنند؟ علت این مخالفت دماغ شیطان بود. دماغ شیطان با تلفظ انگلیسی صحیح The Devil’s Nose را امروز در مجله دلتا بررسی می‌کنیم.
راه آهن کشور اکوادور
در واقع تصمیمی که رئیس جمهور جدید اکوادر گرفته بود، با خطرات بسیار زیادی همراه بود. چون بسیاری از افراد بر این باور بودند که رشته کوه‌های آند و موقعیت آنها به هیچ وجه طوری نیست که برای ساخت ریل راه آهن مناسب باشد. اما بر خلاف تمام اعتراضات و عدم موافقت‌هایی که شد، آلفارو عده‌ای از سازندگان آمریکایی را استخدام کرد و به آنها وظیفه ساخت « سخت ترین راه آهن دنیا » را محول کرد.
بین دولت اکوادور و آمریکای شمالی شراکت شکل گرفت و ساخت خط راه آهن بین آن شهرها در سال ۱۸۹۹ شروع شد. واقعیت این است که ساخت خط راه آهن، آن هم در ارتفاعات یک کوه اصلا کار ساده‌ای نبود و هر چیزی می‌توانست آن را مختل کرده و باعث فاجعه انسانی وحشتناکی شود.
شرایط ساخت راه آهن
زمین لرزه‌های مکرر، باران‌های سنگین، وجود حیوانات مختلف مانند پلنگ‌های خالدار آمریکایی، مارهای سمی، مالاریا و تب زرد همه و همه از عواملی بودند که می‌توانستند باعث تاخیر در پروژه شوند.
اما شاید پر چالش‌ترین بخش ساخت این خط راه آهن، صخره‌ای بود که به آن لقب دماغ شیطان را داده بودند. برای رسیدن به بالای این صخره ۸۰۰ متری، مهندسان ساختمان مجبور شدند تا روی صخره شیارهایی ایجاد کنند تا در صورت ریزش باران بتواند با شیب مناسب از مسیر عبور کند.
دماغ شیطان
این باور در بین مردم اکوادور وجود داشت که شیطان، صخره دماغ شیطان را آن جا قرار داده است چرا که دوست ندارد در آن نقطه خط راه آهنی ساخته شود. اگر انسان‌ها بخواهند برخلاف این خواسته عمل کنند، باید بهای سنگینی بپردازند.
متاسفانه از ابتدا تا پایان ساخت این خط راه آهن، حدود ۲۰۰۰ نفر بر اثر عوامل مختلف مثل بیماری، کار زیاد و شرایط آب وهوایی کشته شدند که همه آنها هم کارگرانی بودند که روی این پروژه کار می‌کردند.
حتی بسیاری از آنها از کشورهای دیگر آمده بودند تا بتوانند پول خوبی از این کار کسب کنند. در بین این افراد، زندانی‌هایی با اعمال کارهای سخت هم وجود داشتند که به آنها قول داده شده بود که در صورت اتمام این پروژه می‌توانند آزادی‌شان را بخرند.
در کشور اکوادور تصمیم گرفتند که یک خط راه آهن جدید احداث کنند. این راه‌آهن قرار بود که شهری ساحلی را به پایتخت این کشور یعنی کیتو وصل کند و باعث رونق گردشگری شود. اما چه چیزی باعث می‌شد تا آنها از این تصمیم تا این اندازه وحشت پیدا کنند و با آن مخالفت کنند؟ علت این مخالفت دماغ شیطان بود. دماغ شیطان با تلفظ انگلیسی صحیح The Devil’s Nose را امروز در مجله دلتا بررسی می‌کنیم.
راه آهن کشور اکوادور
در واقع تصمیمی که رئیس جمهور جدید اکوادر گرفته بود، با خطرات بسیار زیادی همراه بود. چون بسیاری از افراد بر این باور بودند که رشته کوه‌های آند و موقعیت آنها به هیچ وجه طوری نیست که برای ساخت ریل راه آهن مناسب باشد. اما بر خلاف تمام اعتراضات و عدم موافقت‌هایی که شد، آلفارو عده‌ای از سازندگان آمریکایی را استخدام کرد و به آنها وظیفه ساخت « سخت ترین راه آهن دنیا » را محول کرد.
بین دولت اکوادور و آمریکای شمالی شراکت شکل گرفت و ساخت خط راه آهن بین آن شهرها در سال ۱۸۹۹ شروع شد. واقعیت این است که ساخت خط راه آهن، آن هم در ارتفاعات یک کوه اصلا کار ساده‌ای نبود و هر چیزی می‌توانست آن را مختل کرده و باعث فاجعه انسانی وحشتناکی شود.
شرایط ساخت راه آهن
زمین لرزه‌های مکرر، باران‌های سنگین، وجود حیوانات مختلف مانند پلنگ‌های خالدار آمریکایی، مارهای سمی، مالاریا و تب زرد همه و همه از عواملی بودند که می‌توانستند باعث تاخیر در پروژه شوند.
اما شاید پر چالش‌ترین بخش ساخت این خط راه آهن، صخره‌ای بود که به آن لقب دماغ شیطان را داده بودند. برای رسیدن به بالای این صخره ۸۰۰ متری، مهندسان ساختمان مجبور شدند تا روی صخره شیارهایی ایجاد کنند تا در صورت ریزش باران بتواند با شیب مناسب از مسیر عبور کند.
دماغ شیطان
این باور در بین مردم اکوادور وجود داشت که شیطان، صخره دماغ شیطان را آن جا قرار داده است چرا که دوست ندارد در آن نقطه خط راه آهنی ساخته شود. اگر انسان‌ها بخواهند برخلاف این خواسته عمل کنند، باید بهای سنگینی بپردازند.
متاسفانه از ابتدا تا پایان ساخت این خط راه آهن، حدود ۲۰۰۰ نفر بر اثر عوامل مختلف مثل بیماری، کار زیاد و شرایط آب وهوایی کشته شدند که همه آنها هم کارگرانی بودند که روی این پروژه کار می‌کردند.
حتی بسیاری از آنها از کشورهای دیگر آمده بودند تا بتوانند پول خوبی از این کار کسب کنند. در بین این افراد، زندانی‌هایی با اعمال کارهای سخت هم وجود داشتند که به آنها قول داده شده بود که در صورت اتمام این پروژه می‌توانند آزادی‌شان را بخرند.
دژ قهقهه، زندان شاهان ایران