ساکاریا یا سقاریه با جمعیتی تقریبا ۹۸۰ هزار نفری در ناحیه مرمره و ساحل دریای سیاه واقع شده و مرکز آن یعنی آداپازاری به جاذبههای طبیعی خیره‌کننده و فراوان شهره است. این استان در بزرگراه معروف استانبول-آنکارا قرار گرفته و دسترسی بسیار خوبی از شهرهای مجاور دارد. منطقه ساپانجا که عمدتا میزبان طبیعت‌گردان است، در مرزهای شرقی این استان واقع شده و با دیدنی‌های طبیعی خود می‌تواند هوش از سر شما ببرد. اگر قصد سفر به ساکاریا ترکیه را دارید و می‌خواهید با جاذبه های دیدنی ساکاریا آشنا شوید، تا انتها با مجله دلتا همراه باشید.
دریاچه ساپانچا
ساپانچا نام شهری در ناحیه مرمره و استان سقاریه است که دریاچه آن با طبیعت شگفت‌انگیزی که دارد، زبان‌زد خاص و عام بوده و این روزها به یکی از قطب‌های گردشگری منطقه تبدیل شده است. داخل و خارج از شهر، مجموعه‌های رفاهی بسیاری آماده خدمت‌رسانی به مسافران هستند و در کنار دریاچه هم شرایط لازم برای کمپینگ فراهم شده است.
ساپانچا فاصله کمی با ازمیت دارد؛ از این رو، از نظر دسترسی مشکلی وجود نخواهد داشت. نکته قابل توجه در مورد دریاچه ساپانچا، تلاقی آن با جنگل‌های سرسبز است.
پارک طبیعی ایل اورمانی سقاریه
با در نظر گرفتن طبیعت بکر ساکاریا، در گوشه و کنار این استان سرسبز، پارک‌های طبیعی زیادی هستند که ساعت‌ها می‌توانید در آنها تفریح کنید و از هوای پاک آن لذت ببرید. «ایل اورمانی سقاریه» نام یکی از همین پارک‌هاست که با امکانات رفاهی مختلف، به مکانی مناسب برای سفرهای خانوادگی تبدیل شده و افراد با خیال راحت می‌توانند کودکان را با خودشان به این پارک ببرند. در اینجا همچنین مسیری مخصوص دوچرخه‌سواری در نظر گرفته شده که بی‌شک می‌تواند خاطره‌ای به‌یادماندنی را برای شما به همراه داشته باشد.
آبشار دوغان چای
آبشار دوغان چای یکی از زیباترین جاذبه های طبیعی ساکاریا است که نام آن در لیست یادمان‌های طبیعی ترکیه نیز به چشم می‌خورد. این آبشار در روستای «مقصودیه» در شهر «گیوه» واقع شده و حدودا ۳۵ کیلومتر با آداپازاری فاصله دارد.
پل سانگاریوس
پل سانگاریوس که با نام پل ژوستینین نیز شناخته می‌شود، بنایی تاریخی و قدیمی است که در زمان رومی‌ها، توسط ژوستینین یکم بر روی رودخانه ساکاریا ساخته شد. هدف اصلی از ساخت این پل، بهبود راه‌های ارتباطی میان پایتخت روم شرقی یعنی قسطنطنیه با استان‌های شرقی این امپراطوری بوده است.
در طبقه اول ساختمان طاق‌های گردی استفاده شده که به مانند معماری دوران ساسانیان در ایوان کسری می‌باشد. طبقه دوم خانه در زمان پهلوی دوم به مجموعه اضافه شده و در آن زمان به عنوان زایشگاه بیژن شناخته می‌شد. خانه گدار بعد از انقلاب اسلامی به دانشگاه تهرن سپرده شد و تا مدتی کلاس‌های رشته مامایی در آن تشکیل می‌شد. خانه گدار برای مدتی متروکه و بلااستفاده بود و همین زمان باعث گردید که ساختمان تا حدود زیادی تخریب گردد. خانه گدار امروزه تبدیل به کافه-رستورانی به سبک قدیم شده است. بعد از اینکه خانه گدار به کافه-رستوران تغییر کاربری داد، با مدیریت کافه و زیر نظر رها اشرافی یکی از معماران معاصر ایران مرمت و بازسازی شد. با توجه به اینکه بخش‌های از خانه به علت خالی و متروکه بودن، آسیب شدید دیده بودن، بازسازی کار بسیار سختی بود.
دژ قهقهه، زندان شاهان ایران